Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Złotoryi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 05 września 2018 r.

Sąd Rejonowy w Złotoryi II Wydział Karny w składzie:

Przewodniczący:	SSR Michał Misiak
Protokolant:	Paulina Kroma

bez udziału Prokuratora ------

po rozpoznaniu w dniu 05 września 2018 r. w Złotoryi

sprawy

P. B.

urodz. (...) w Z.

syna A. i Z. z d. Ł.

oskarżonego o to, że:

w dniu 13 grudnia 2017 roku w miejscowości P. rejonu (...) woj. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości z wynikami kolejno 0,98 mg/l, 1,07 mg/l, 2,28 promila oraz 2,31 promila alkoholu w wydychanym powietrzu, kierował samochodem osobowym marki D. o nr rej. (...) w ruchu lądowym

tj. o czyn z art. 178a§1 kk

I uniewinnia oskarżonego P. B. od popełnienia zarzucanego mu czynu,

II na podstawie art. 632 pkt 2 kpk koszty postępowania zalicza na rachunek Skarbu Państwa,

. Sygn. akt II K 235/18

UZASADNIENIE

Sąd ustalił następujący stan faktyczny sprawy:

W dniu 13 grudnia 2017 r. około godz. 16.00 P. B., jadąc samochodem D. o nr rej (...), wjechał do rowu na wysokości posesji nr (...) w P.. Po wjechaniu do rowu i nieudanej próbie wyjazdu z niego, wypił on pół litra wódki. Gdy w okolice samochodu, nie później, niż pięć minut po wjechaniu do rowu, przyszła M. N., zawiadomiła ona o zdarzeniu swoich sąsiadów (A. i D. Z.), którzy niezwłocznie przyszli na miejsce zdarzenia i pomogli wyjść z samochodu P. B.. Nie mógł on wyjść z samochodu samodzielnie, zataczał się i bełkotał.

Około godziny 16.25 z KPP w Z. wyruszył wezwany na tę interwencję patrol policji. P. B. został poddany badaniu na zawartość alkoholu jeszcze w P. (z wynikami: 0,98 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu o godz. 16.49, 1,07 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu o godz. 17.04), a następnie w (...) komendzie (z wynikami: 2,28 ‰ alkoholu w wydychanym powietrzu o godz. 17.40, 2,31 ‰ alkoholu w wydychanym powietrzu o godz. 17.53).

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego P. B. – k. 11-12, 72,

zeznania świadka M. N. – k. 73,

zeznania świadka A. Z. – k. 73,

zeznania świadka D. Z. – k. 43-44, 87,

zeznania świadka T. A. – k. 35, 86,

pisemna opinia biegłego G. R. – k. 29-30,

ustne opinie biegłego G. R. – k. 46-47, 94,

notatka urzędowa – k. 1,

protokoły badania stanu trzeźwości – k. 2, 3.

P. B. ma obecnie 57 lat, ma wykształcenie średnie, z zawodu jest zootechnikiem, pracuje jako konserwator w szpitalu psychiatrycznym w Z. i zarabia około 1400 złotych netto miesięcznie, jest stanu cywilnego, ma dwoje dorosłych dzieci, nie ma nikogo na utrzymaniu, nie był karany, nie leczył się psychiatrycznie, leczy się odwykowo w związku z uzależnieniem od alkoholu, w chwili popełnienia zarzucanego mu czynu nie miał zniesionej ani ograniczonej w znacznym stopniu zdolności rozpoznania jego znaczenia lub pokierowania swoim postępowaniem. W dniu 13 grudnia 2017 r. zostało mu zatrzymane prawo jazdy, które zostało mu zwrócone w dniu 05 września 2018 r.

Dowód: wyjaśnienia oskarżonego – k. 11, 55, 72,

postanowienia w przedmiocie zatrzymania prawa jazdy – k. 8-9, 25,

zapytanie o karalność – k. 15,

pisemna opinia psychiatryczna – k. 61-63.

P. B. nie przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu. Wskazał, że wypił bardzo szybko pół litra wódki zaraz po wjechaniu do rowu i nie pamięta przebiegu dalszej części zdarzenia. Zaprzeczył, aby pił alkohol przed jazdą samochodem.

Sąd zważył, co następuje:

W ocenie sądu, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie dał wystarczającej podstawy do przypisania oskarżonemu sprawstwa zarzucanego mu czynu.

Jakkolwiek sąd ostrożnie potraktował wyjaśnienia oskarżonego, to brak było wystarczających dowodów, mogących podważyć jego wersję wydarzenia. Wyjaśnienia oskarżonego były konsekwentne, od początku postępowania ze swoim udziałem wskazywał, że alkohol spożywał wyłącznie po zdarzeniu. Oczywiście, sąd miał na uwadze, że sam fakt tak szybkiego spożycia alkoholu w dużej ilości zaraz po zdarzeniu w postaci wjechania do rowu pojazdem, gdy kierujący może liczyć się realnie z interwencją policji, jest wysoce dyskusyjny z punktu widzenia zasad doświadczenia życiowego, podobnie zresztą, jak bardzo szybkie osiągnięcie stanu upojenia alkoholowego.

Podkreślić należy dodatkowo, że żaden świadek nie widział, aby oskarżony spożywał alkohol, jak również nie widział w aucie ani jego pobliżu butelki po wódce. Są to kolejne wątpliwości co do wiarygodności wyjaśnień oskarżonego, które jednak nie mogą tej wiarygodności, zdaniem sądu, podważyć. Wszyscy świadkowie przybyli na miejsce zdarzeniu nie wcześniej, niż kilka minut po wjechaniu auta do rowu, a zatem w czasie, gdy oskarżony był w stanie, tak jak to od razu podawał, nie znając przecież ich wersji zdarzenia, gdyż był przesłuchiwany przed nimi, wypić wódkę. Zarówno policjant, poszukujący w samochodzie dokumentów oskarżonego, jak i świadkowie, pomagający oskarżonemu wyjść z auta, nie koncentrowali się na pustej butelce wódki przy tych czynnościach, skoro nie mieli wiedzy ani o jej istnieniu ani ewentualnej przydatności w dalszym toku procesu, co nakazuje przyjąć, że brak zauważenia butelki nie jest wystarczającym dowodem, mogącym podważyć wersję oskarżonego o wypiciu całej butelki wódki już po jeździe samochodem.

Sąd dał wiarę opinii ustnej biegłego z zakresu medycyny sądowej w osobie G. R., złożonej przed sądem. Oparł on ją bowiem o wiarygodne dowody w postaci wyników badania zawartości alkoholu w organizmie oskarżonego i ustaloną z dużym przybliżeniem godziną spożycia alkoholu (w wersji podanej przez oskarżonego), a także nieco sprostował w niej poprzednio przyjęte wnioski, racjonalnie tłumacząc zmianę swojego stanowiska. Początkowo biegły w opinii pisemnej wskazywał, że równie prawdopodobne są dwie wersje wydarzenia, a mianowicie, że oskarżony przed wjechaniem do rowu był już nietrzeźwy lub po spożyciu alkoholu, a następnie wypił kolejną dawkę alkoholu bądź, że alkohol wypił w całości po wjechaniu do rowu. Powtórzył te wnioski w ustnej opinii, złożonej w toku postępowania przygotowawczego. W opinii ustnej, zaprezentowanej przed sądem, biegły wyjaśnił częściową zmianę dotychczasowej opinii, wskazując, że za bardzo mało prawdopodobną, wręcz na granicy wykluczenia, uznaje, aby oskarżony alkohol pił wyłącznie przed zdarzeniem (wyjaśnił to godziną zdarzenia i okresem wchłaniania się alkoholu, wynikającym z przeprowadzonych badań jego stężenia w organizmie oskarżonego). Wskazał również na swoje wątpliwości co do tego, aby oskarżony wypił całość alkoholu wyłącznie po zdarzeniu, choć nie był w stanie tego zanegować ani wykluczyć. Biegły, jako najbardziej prawdopodobną wersję, wskazał spożycie alkoholu dwuetapowe, tj. część przed wjechaniem do rowu, a część po. Biegły wskazał, że nie jest w stanie wskazać ilości alkoholu, wypitej ewentualnie przez oskarżonego przed wjechaniem do rowu.

W ocenie sądu zatem, nawet opinia biegłego G. R. nie podważa wiarygodności wyjaśnień oskarżonego. Przede wszystkim biegły, choć uznaje to za mało prawdopodobne, nie wyklucza możliwości spożycia alkoholu przez oskarżonego w całości wyłącznie już po jeździe samochodem. Nawet jednak gdyby sąd przyjął jako prawdziwą wersję wskazywaną jako najbardziej prawdopodobną (na co nie pozwala jednak konieczność rozstrzygania niedających się usunąć wątpliwości na korzyść oskarżonego), a mianowicie dwuetapowe spożycie alkoholu, to biegły nie był w stanie wskazać ile alkoholu mógł spożyć oskarżony przed wjechaniem do rowu, a zatem czy był nietrzeźwy wtedy, czy jedynie w stanie po użyciu alkoholu, czy też w ogóle nie przekroczył żadnego z tych progów.

Jeśli chodzi o pozostałe, wymienione w poprzedniej części uzasadnienia dowody, to nie budziły one wątpliwości i sąd uznał je za wiarygodne.

Reasumując, mimo pewnych wątpliwości co do wyjaśnień oskarżonego, zebrany w sprawie materiał dowodowy nie wyklucza podanej przez niego wersji zdarzenia.

Z tych względów, sąd uniewinnił oskarżonego od popełnienia zarzucanego mu czynu, orzekając, jak w punkcie I wyroku.

Orzeczenie o kosztach procesu, oparte o regułę wynikającą z treści art. 632 kpk, sąd zawarł w punkcie II części dyspozytywnej wyroku.