Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Złotoryi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Sąd Rejonowy w Złotoryi, Wydział II Karny w składzie:

Przewodniczący - SSR Kazimierz Leżak

Protokolant – K. D.

w obecności Prokuratora Anny Chomiczewskiej

po rozpoznaniu w dniach 24 stycznia 2013 roku, 12 kwietnia 2013 roku oraz 22 kwietnia 2013 roku

sprawy

1. M. K.

urodz. (...) w S.

syna Z. i H. z domu R.

2. D. S.

urodz. (...) w G.

syna S. i A. z domu M.

3. P. S.

urodz. (...) w S.

syna S. i A. z domu M.,

oskarżonych o to, że:

1. w nocy z 18 na 19 stycznia 2012 roku w miejscowości S. w Republice Czeskiej działając wspólnie i w porozumieniu dokonali kradzieży z włamaniem w ten sposób, że przy pomocy kleszczy do cięcia drutu przecięli siatkę ogrodzeniową, zwinęli jej część tworząc wyjazd w kierunku boiska sportowego, a następnie włamali się do ciągnika rolniczego marki (...) o nr rej. (...) koloru czerwonego o wartości 1.800.000,00 koron czeskich tj. 306.720,00 złotych w ten sposób, że po odkręceniu przy pomocy śrubokręta korków plastikowych w tylnej szybie, dokonali jej uchylenia i przez powstały otwór weszli do wnętrza pojazdu, przy pomocy oryginalnego kluczyka znalezionego w prawym podłokietniku panelu sterującego uruchomili silnik ciągnika, po czym dokonali jego zaboru w celu przywłaszczenia oraz po uprzednim wejściu do kabiny ładowacza rolniczego marki (...) o nr rej. (...) koloru żółtego o wartości 800.000,00 koron czeskich, tj. 136.320,00 złotych uruchomili silnik przy użyciu posiadanego kluczyka od innej maszyny rolniczej marki (...), a następnie dokonali zaboru ładowacza w celu przywłaszczenia czym działali na szkodę Spółdzielni Rolniczej w miejscowości S. w Republice Czeskiej,

tj. o czyn z art. 279 § 1 k.k.,

a nadto D. S. o to, że:

2. w dniu 19 stycznia 2012 roku w S. na drodze gminnej nr (...) rejonu (...) kierował ciągnikiem rolniczym marki (...) o nr rej. (...) koloru czerwonego w ruchu lądowym będąc w stanie nietrzeźwości, mając w kolejnych badaniach 0,41 mg/l, 0,47 mg/l i 0,40 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, wbrew orzeczonemu wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 20 grudnia 2010 roku w sprawie o sygn. akt II K 2784/10 zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 9 lat oraz będąc wcześniej skazany prawomocnym wyrokiem Sądu Rejonowego w Żaganiu z dnia 22 stycznia 2004 roku w sprawie o sygn. akt VII K 236/03 za czyn z art. 178 a § 1 kk oraz z art. 244 kk, a także wyrokiem Sądu Rejonowego w Lubinie z dnia 20 grudnia 2010 roku w sprawie o sygn. akt II K 2784/10 za czyn z art. 178 a § 1 kk w zw. z art. 178 a § 4 kk i art. 244 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

tj. o czyn z art. 178 a § 4 k.k. w zw. z art. 178 a § 1 k.k.,

I.  uznaje oskarżonych M. K., D. S. i P. S. za winnych popełnienia zarzucanego im czynu opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku stanowiącego występek z art. 279 § 1 k.k. i za to na podstawie art. 279 § 1 k.k.:

- M. K. wymierza karę 5 lat pozbawienia wolności,

- D. S. wymierza karę 5 pozbawienia wolności,

- P. S. wymierza karę 2 lat pozbawienia wolności;

II.  na podstawie art. 33 § 1, 2 i 3 k.k. wymierza oskarżonym M. K., D. S. i P. S. grzywny w wysokości po 200 stawek dziennych ustalając wysokość jednej stawki na 10 zł.

III.  uznaje oskarżonego D. S. za winnego popełnienia zarzucanego mu czynu opisanego w punkcie 2 części wstępnej wyroku, stanowiącego występek z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. i za to na podstawie art. 178a § 4 k.k. wymierza mu karę 1 roku pozbawienia wolności;

IV.  na podstawie art. 85 k.k. i art. 86 § 1 k.k. łączy oskarżonemu D. S. orzeczone wobec niego kary pozbawienia wolności i wymierza mu karę łączną 6 lat pozbawienia wolności;

V.  na podstawie art. 69 § 1 k.k. i art. 70 § 1 pkt 1 k.k. wykonanie orzeczonej wobec oskarżonego P. S. kary pozbawienia wolności warunkowo zawiesza na okres próby wynoszący 5 lat;

VI.  na podstawie art. 73 § 1 k.k. oddaje oskarżonego P. S. w okresie próby pod dozór kuratora;

VII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu D. S. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 19 stycznia 2012 r. do dnia 20 stycznia 2012 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi pozbawienia wolności;

VIII.  na podstawie art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu P. S. na poczet orzeczonej kary grzywny okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 19 stycznia 2012 r. do dnia 20 stycznia 2012 r. przyjmując, że jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny;

IX.  na podstawie art. 42 § 2 k.k. i art. 43 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonego D. S. środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat;

X.  na podstawie art. 44 § 2 k.k. orzeka przepadek przedmiotów służących do popełnienia przestępstwa opisanego w punkcie 1 części wstępnej wyroku w postaci:

- kleszczy dźwigowych marki (...) typ 600,24 barwy żółtej z czarnymi uchwytami,

- kominiarki z dzianiny koloru czarnego,

- kluczyka od stacyjki ładowacza marki (...) o nr rej. (...),

stanowiących dowody rzeczowe w sprawie, opisane wykazie dowodów rzeczowych: Drz 222/12 pod poz. 1, Drz 224/12 pod poz. 2 i Drz 225/12 pod poz. 8, przechowywane w Kasie Sądu Rejonowego w Złotoryi pod numerem bieżącym 36/12 księgi przechowywanych przychodów pod pozycją: 2, 4 i 5;

XI.  na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. zwraca pokrzywdzonemu - Spółdzielni Rolniczej w miejscowości S. (Czechy), 549-71 S. koło B., powiat N. – kluczyk do stacyjki ciągnika rolniczego marki (...) o nr rej. (...), stanowiącego dowód rzeczowy w sprawie, opisany wykazie dowodów rzeczowych Drz 223/12 pod poz. 1, przechowywany w Kasie Sądu Rejonowego w Złotoryi pod numerem bieżącym 36/12 księgi przechowywanych przychodów pod pozycją 3;

XII.  na podstawie art. 46 § 1 k.k. orzeka wobec oskarżonych M. K., D. S. i P. S. środek karny w postaci naprawienia w częściach równych szkody wyrządzonej pokrzywdzonemu – Spółdzielni Rolniczej w miejscowości S. (Czechy), 549-71 S. koło B., powiat N. – poprzez zapłatę kwoty po 1715,47 zł;

XIII.  na podstawie art. 627 k.p.k. zasądza od oskarżonych na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w częściach równych, w tym:

- M. K. na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 5 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) wymierza opłatę w kwocie 800 zł,

- D. S. na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 5 w zw. z art. 6 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) wymierza opłatę w kwocie 800 zł,

- P. S. na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 4 i art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (Dz.U. z 1983 r. Nr 49, poz. 223 z późn. zm.) wymierza opłatę w kwocie 700 zł.

II K 336/12

UZASADNIENIE

Po przeprowadzeniu postępowania dowodowego Sąd ustalił, co następuje.

D. S. i P. S. są braćmi. M. K. jest ich kolegą. W pierwszej połowie stycznia 2012 r. D. S. i M. K. wspólnie zaplanowali popełnienie przestępstwa polegającego na kradzieży maszyn rolniczych z terenu Spółdzielni Rolniczej położonej w miejscowości S. w Republice Czeskiej. Obaj mężczyźni uzgodnili, że kradzieży dokonają w nocy z 18 na 19 stycznia 2012 r. Oskarżeni wybrali w sposób przemyślany miejsce przestępstwa. Posługiwali się przy tym mapą satelitarną dostępną w Internecie na stronie G. M.. Przeglądając tą mapę zauważyli teren Spółdzielni Rolniczej na terenie Czech, zaraz przy granicy (...)Czeskiej. Na mapie było widać maszyny rolnicze, które miały być przedmiotem kradzieży. W ocenie oskarżonych kradzież na terenie Czech była mniej ryzykowna.

W dniu 18 stycznia 2012 r. D. S. zadzwonił do swojego brata P. i poprosił go, aby swoim samochodem zawiózł jego i M. K. do miejscowości S.. D. S. powiedział bratu w jakim celu jadą do Czech i obiecał mu, że dostanie za to 10.000 zł.

DOWÓD: - wyjaśnienia oskarżonego M. K., k. 187, t. I, k. 222-223, t. II, k. 783v, t. IV,

- wyjaśnienia oskarżonego D. S., k. 38 i k. 87, t. I, k. 212 i k. 368v, t. II, k. 784, t. IV,

- wyjaśnienia oskarżonego P. S., k. 79, t. I, k. 366, t. II, k. 512, t. III, k. 785v, t. IV

Miejscowość S. położona jest kilkaset metrów od dawnego przejścia granicznego między Polską a Czechami w T..

Oskarżeni pojechali samochodem osobowym marki F. (...) o nr rej. (...). Kierowcą był P. S.. Trasę kierowcy wskazywał M. K.. Oskarżeni dojechali do miejscowości S. w godzinach nocnych. Na teren Spółdzielni udali się M. K. i D. S.. Mieli na sobie rękawiczki i kominiarki. P. S. udał się w pobliże granicy, aby obserwować czy nie nadjeżdża Policja. M. K. przeciął siatkę ogrodzeniową, aby wejść na teren Spółdzielni, po czym kleszcze do przecięcia drutu porzucił na terenie Spółdzielni. Na terenie Spółdzielni oskarżeni przecięli kabel lampy halogenowej, która włączała się na skutek ruchu. Po rozejrzeniu się M. K. i D. S. dostrzegli dwie maszyny rolnicze: ciągnik rolniczy marki (...) o nr rej. (...) oraz ładowacz marki (...) o nr rej. (...), które postanowili ukraść.

Kabina ładowacza była otwarta. M. K. posiadał przy sobie kluczyk do innej maszyny rolniczej marki (...), którym uruchomił silnik ładowacza, podłączając uprzednio klemy do akumulatora, które były poluzowane. Ciągnik „Case magnum” był zamknięty. Początkowo oskarżeni próbowali przełamać zamek w drzwiach, ale nie udało się im tego dokonać. M. K. postanowił w inny sposób dostać się do wnętrza ciągnika. Śrubokrętem odkręcił plastikowe korki w tylnej szybie pojazdu, po czym uchylił ją i przez otwór okienny dostał się do wnętrza maszyny. M. K. zamierzał zmanipulować stacyjkę śrubokrętem w celu uruchomienia silnika, ale gniazdo na kluczyk było zbyt wąskie. Wymieniony oskarżony przeszukując wnętrze maszyny znalazł w podłokietniku panelu sterującego oryginalny kluczyk do ciągnika, za pomocą którego uruchomił go. Po uruchomieniu obu pojazdów oskarżeni po północy - z uwagi na mniejszy ruch na drogach - wyjechali nimi i udali się w kierunku Polski. M. K. i D. S. byli cały czas w kontakcie telefonicznym z P. S., który informował o sytuacji na drogach. D. S. kierował ciągnikiem rolniczym, a M. K. ładowaczem. P. S. jechał jako pierwszy drogami wskazywanymi mu przez M. K. i informował o ewentualnych patrolach policyjnych, zapewniając tym samym niezakłócony i swobodny przejazd skradzionymi maszynami. Oskarżeni wybierali drogi boczne, gdyż w ten sposób chcieli uniknąć ewentualnej kontroli drogowej. W drodze do Czech, a następnie w drodze powrotnej D. S. wypił łącznie 4 butelki piwa. Kierując ciągnikiem rolniczym w dniu 19 stycznia 2012 r. wymieniony oskarżony był w stanie nietrzeźwości, miał w kolejnych badaniach 0,41 mg/l, 0,47 mg/l oraz 0,40 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu. W drodze powrotnej oskarżeni trzykrotnie zatrzymywali się celem uzupełnienia paliwa w maszynach rolniczych. Paliwo każdorazowo dostarczał P. S..

Gdy oskarżeni po raz trzeci zatrzymali się koło miejscowości S., P. S. udał się swoim samochodem osobowym kupić paliwo, a pozostali oskarżeni czekali na niego przy maszynach. W pewnym momencie w pobliżu miejsca postoju maszyn przejeżdżał radiowóz policyjny. Policjanci M. J. i K. C. rozpoczęli interwencję wobec oskarżonych, którzy podjęli ucieczkę. M. K. zdołał uciec, zaś D. S. został zatrzymany przez funkcjonariuszy Policji. Po niedługim czasie na miejsce interwencji przyjechał P. S., który po spostrzeżeniu policjantów również podjął próbę ucieczki. Funkcjonariusze Policji zdołali go jednak zatrzymać oraz ustalić jego tożsamość.

DOWÓD: - wyjaśnienia oskarżonego M. K., k. 187-191, t. I, k. 222-225 i k. 363, t. II, k. 783v, t. IV,

- wyjaśnienia oskarżonego D. S., k. 38-39 i k. 87-90, t. I, k. 210-212 i k. 368, t. II, k. 784, t. IV,

- wyjaśnienia oskarżonego P. S., k. 79-81, t. I, k. 366, t. II, k. 512-513, t. III, k. 784v, t. IV,

- zeznania świadka M. J., k. 178-179, t. I i k. 844v, t. V,

- zeznania świadka K. C., k. 352, t. II i k. 844, t. V,

- zeznania świadka J. G., k. 146-149, t. I, k. 522-523 i k. 532 i k. 541, t. III, k. 842v-843, t. V,

- zeznania świadka J. M., k. 158-159, t. I, k. 843-843v, t. IV,

- zeznania świadka V. P., k. 306-307, t. II, k. 843v, t. IV,

- zeznania świadka K. M., k. 354, t. II, k. 844v-845, t. IV,

- protokół użycia alkotestu/alcosensora, k. 7, t. I,

- protokół użycia urządzenia kontrolno-pomiarowego do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu, k. 8, t. I,

- materiał poglądowy, k. 17-28, k. 64-73, 130-138, t. I, k. 250-255,

- opinia mechanoskopijna – tłumaczenie na j. polski, k. 533, t. III,

- protokół oględzin kluczyków z materiałem poglądowym, k. 274-282, t. II,

- protokół eksperymentu procesowego z materiałem poglądowym, k. 283-290, . t. II,

- protokół odtworzenia płyty CD, k. 412-418, t. III,

- wydruk z mapy z (...), k. 419, t. III,

- mapa poglądowa, k. 355, t. II.

W wyniku kradzieży maszyn rolniczych pokrzywdzona Spółdzielnia Rolnicza poniosła szkodę w wysokości 30.202 (...), tj. 5.146,41 zł, na którą składa się wartość paliwa znajdującego się w maszynach, koszt naprawy uszkodzeń w maszynach, a także wartość skradzionego wyposażenia pojazdów oraz narzędzi. Skradzione maszyny zostały zwrócone pokrzywdzonemu podmiotowi.

DOWÓD: - zeznania świadka J. G., k. 146-149, t. I, k. 522-523 i k. 532 i k. 541, t. III, k. 842v-843, t. V,

Oskarżony M. K. ma 26 lat, posiada wykształcenie średnie. Jest bezrobotny. Pracuje dorywczo osiągając dochód w wysokości ok. 1.000 zł miesięcznie. Pozostaje w konkubinacie, posiada dwoje dzieci. Nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo.

DOWÓD: - dane osobowe, k. 591, t. III, k. 783, t. IV,

M. K. posiada pozytywną opinię w środowisku, nie jest widywany w towarzystwie osób o ujemnej opinii. W miejscu jego zamieszkania panuje spokój. Oskarżony jest osobą, która posiada zdolność przewidywania konsekwencji. W 2012 r. sprzedał gospodarstwo rolne za kwotę 500.000 zł. Obciążony jest kredytami, które spłaca regularnie. Jego stan zdrowia jest dobry.

DOWÓD: - kwestionariusz wywiadu środowiskowego, k. 314, t. II.

M. K. był karany sądownie. Wyrokiem z dnia 25 września 2007 r. Sąd Rejonowy w Senftenberg skazał go za kradzież w pięciu przypadkach na karę grzywny. Wyrokiem z dnia 28 października 2008 r. Sąd Rejonowy w Żaganiu (VII Wydział Zamiejscowy w S. VII K 241/08) skazał oskarżonego za czyn z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 279 § 1 k.k. i art. 288 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat. Nadto, wyrkiem z dnia 14 czerwca 2010 r. Sąd Rejonowy w Lubienie (II K 233/10) skazał oskarżonego za czyny z art. 13 § 1 k.k. w zw. z art. 278 § 1 k.k., z art. 278 § 1 k.k. i z art. 270 § 1 k.k. na karę łączną grzywny. Nadto, postanowieniem z dnia 3 lipca 2012 r. w sprawie II Kop 77/12 Sąd Okręgowy w Zielonej Górze przekazał M. K. jako ściganego do Republiki Federalnej Niemiec w celu przeprowadzenia przeciwko niemu postępowania karnego wykonawczego w wymiarze 2 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej za przestępstwo objęte (...) z 7 maja 2012 r., wydanym przez Prokuraturę w G. w sprawie (...).

DOWÓD: - karta karna, k. 194, t. I,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Żaganiu z 28.10.2008 r., VII K 241/08, k. 195, t. I,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego Lubinie, II K 241/10 z 14.06.2010 r., k. 196-197, t. I,

- odpis postanowienia SO w Zielonej Górze z dnia 3 lipca 2012 r. w sprawie II Kop 77/12, k. 712-715, t. IV,

- (...) wraz z tłumaczeniem, k. 646-657, t. IV.

Oskarżony D. S. ma 35 lat, posiada wykształcenie podstawowe. Jest bezrobotny. Pracuje dorywczo osiągając dochód w wysokości ok. 1.500 zł miesięcznie. Pozostaje w konkubinacie, posiada troje dzieci. Nie leczył się psychiatrycznie. Leczył się odwykowo.

DOWÓD: - dane osobowe, k. 591, t. III, k. 783v, t. IV,

D. S. posiada pozytywną opinię w środowisku, jest osobą kulturalną i uczynną, nie przejawia tendencji do patologicznych zachowań. Jego stan zdrowia jest dobry.

DOWÓD: - kwestionariusz wywiadu środowiskowego, k. 333, t. II.

D. S. był karany sądownie. Wyrokiem z dnia 28 lutego 2001 r. Sąd Rejonowy w Żaganiu (II K 727/00) skazał go za czyn z art. 278 § 3 k.k. na karę grzywny. Wyrkiem z dnia 30 stycznia 2002 r. Sąd Rejonowy w Lubinie (VI K 38/02) skazał go za czyn z art. 178 a § 1 k.k. na karę grzywny. Wyrokiem z dnia 18 lutego 2002 r. Sad Rejonowy w Żaganiu (II K 749/01) skazał oskarżonego za czyn z art. 289 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem okres próby 3 lat, której wykonanie zarządzono postanowieniem tego Sądu z dnia 17 listopada 2003 r. Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2004 r. Sąd Rejonowy w Żaganiu (VII K 236/03) skazał go za czyn z art. 178a § 1 k.k. i z art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności. Wyrokiem z dnia 28 listopada 2006 r. Sąd Rejonowy w Żaganiu (VII K 208/06) skazał go za czyn z art. 278 § 1 k.k. w zw. z art. 64 § 1 k.k. ma karę 1 roku pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 5 lat. Wyrokiem z dnia 20 grudnia 2010 r. Sąd Rejonowy w Lubinie (II K 2784/10) skazał go za czyny z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. i art. 244 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k. i z art. 229 § 3 k.k. w zw. z art. 229 § 1 k.k. na karę łączną 3 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres próby 6 lat. Wyrokiem z dnia 13 września 2011 r. Sąd Rejonowy w Żaganiu (II K 749/11) skazał go za czyn z art. 209 § 1 k.k. na karę 6 miesięcy pozbawienia wolności z warunkowym zwieszeniem jej wykonania na okres próby 3 lat.

DOWÓD: - karta karna, k. 42, t. I,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego w Żaganiu z 28.02.2001 r., II K 727/00, k. 44, t. I,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego Żaganiu, VII K 236/03 z 22.01.2004 r., k. 45, t. I,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego Żaganiu, VII K 208/06 z 28.11.2006 r., k. 46, t. I,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego Żaganiu, II K 749/11 z 13.09.2011 r., k. 48, t. I,

- odpis wyroku Sądu Rejonowego Lubinie, II K 2784/10 z 20.12.2010 r., k. 49-50, t. I.

Oskarżony P. S. ma 29 lat, posiada wykształcenie zawodowe, z zawodu jest rzeźnikiem. Jest bezrobotny. Pracuje zarobkowo osiągając dochód w wysokości ok. 1.200 zł netto miesięcznie. Jest żonaty, posiada jedno dzieci. Nie leczył się psychiatrycznie ani odwykowo. Nie był karany sądownie.

DOWÓD: - dane osobowe, k. 592, t. III, k. 783v, t. IV,

- karta karna, k. 58, t. I.

P. S. posiada pozytywną opinię w środowisku, jest osobą spokojną, kulturalną i uczynną, nie przejawia tendencji do patologicznych zachowań. Jego stan zdrowia jest dobry.

DOWÓD: - kwestionariusz wywiadu środowiskowego, k. 329, t. II.

Oskarżony M. K. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i szczegółowo opisał przyczyny, sposób dokonania przestępstwa, a także osoby w nim uczestniczące i ich role. Jego wyjaśnienia są zgodne z ustalonym w sprawie stanem faktycznym z wyjątkiem tych, w których zaprzeczył, aby przecięcia siatki dokonano za pomocą zabezpieczonych w sprawie kleszczy do przecięcia drutu. Wyjaśnił, iż do przecięcia siatki używali kombinerek, jakie przywieźli ze sobą z Polski. Podał, że nie pamięta ich koloru, ani co zrobił z nimi po czynie.

Przez Sądem oskarżony odmówił składania wyjaśnień podtrzymując wyjaśnienia złożone w toku śledztwa.

Oskarżony D. S. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i w kolejnych wyjaśnieniach szczegółowo opisywał przyczyny, sposób dokonania przestępstwa, a także osoby w nim uczestniczące i ich role. Jego wyjaśnienia są zgodne z ustalonym w sprawie stanem faktycznym z wyjątkiem tych, w których zaprzeczył, aby przecięcia siatki dokonano za pomocą zabezpieczonych w sprawie kleszczy do przecięcia drutu. Wyjaśnił, iż do przecięcia siatki używali kombinerek, które były krótkie i ciemne, zwyczajne.

Na rozprawie głównej w toku postępowania sądowego oskarżony odmówił składania wyjaśnień podtrzymując wyjaśnienia złożone w toku śledztwa.

Oskarżony P. S. w toku postępowania przygotowawczego przyznał się do popełnienia zarzucanego mu czynu i szczegółowo opisał przyczyny, sposób dokonania przestępstwa, a także osoby w nim uczestniczące i ich role. Jego wyjaśnienia są zgodne z ustalonym w sprawie stanem faktycznym z wyjątkiem tych, w których podał, że nie wie jakim narzędziem dokonano przecięcia siatki ogrodzeniowej. Wyjaśnił, iż M. K. i jego brat prawdopodobnie do przecięcia siatki używali kombinerek. Podał, że nie widział w samochodzie zabezpieczonych w sprawie kleszczy. Wskazał, że nie widział, jakie narzędzia wzięli ze sobą pozostali oskarżeni, które mieli w reklamówce, przy czym dodał, że gdyby zabrali owe kleszcze, to z uwagi na ich rozmiar wystawałyby z reklamówki.

W postępowaniu jurysdykcyjnym oskarżony odmówił składania wyjaśnień podtrzymując wyjaśnienia złożone w toku śledztwa.

DOWÓD: - wyjaśnienia oskarżonego M. K., k. 186-192, t. I, k. 222-225, k. 363, t. II, k. 506-507, k. 575-576, t. III, k. 783v-784, k. 785, t. IV,

- wyjaśnienia oskarżonego D. S., k. 38-39, k. 86-90, t. I, k. 210-212, k. 368, t. II, k. 559-560, t. III, k. 784- 784v, k. 785, t. IV,

- wyjaśnienia oskarżonego P. S., k. 55-56, k. 79-81, t. I, k. 366, t. II, k. 512-513, k. 564-565, t. III, k. 784v-785, t. IV.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, co następuje.

Co do czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku.

W ocenie Sądu sprawstwo i wina oskarżonych w zakresie omawianego czynu nie budzi wątpliwości.

Sąd dokonał ustaleń faktycznych w zasadniczej części na podstawie wyjaśnień oskarżonych. Przy ustalaniu stanu faktycznego Sąd uwzględnił również pozostały materiał dowodowy o charakterze osobowym w postaci zeznań świadków: M. J., K. C., J. G., J. M., V. P. oraz K. M.. Sąd poczynił ustalenia faktyczne w sprawie także na podstawie dowodu z opinii biegłego oraz dowodów z dokumentów.

Zdaniem Sądu wyjaśnienia oskarżonych w zakresie, w jakim korespondują z ustaleniami faktycznymi dokonanymi w sprawie są w pełni wiarygodne. Godzi się podnieść, że wszyscy oskarżeni już podczas pierwszego przesłuchania przyznali się do popełniania zarzucanego im czynu z art. 279 § 1 k.k. i złożyli obszerne wyjaśnienia. Były one następnie przedmiotem weryfikacji organów ścigania, co w toku śledztwa doprowadziło do ich częściowej zmiany w zakresie szczegółów dokonanego przestępstwa, tj. sposobu dokonania kradzieży poszczególnych maszyn oraz zachowania się przed i po dokonaniu tego czynu. Ostatecznie oskarżeni w sposób dokładny podali przyczyny i sposób zaplanowania przestępstwa, datę jego popełniania, rolę poszczególnych uczestników przestępczego przedsięwzięcia, a także kolejne etapy jego dokonania oraz zachowanie się po jego popełnieniu. Wyjaśnienia te w zdecydowanej części korespondują z pozostałym materiałem dowodowym zebranych w sprawie – tak o charakterze osobowym, jaki i rzeczowym oraz dowodami z dokumentów. Świadkowie – pracownicy pokrzywdzonej Spółdzielni potwierdzili fakt dokonania kradzieży, rodzaj skradzionych maszyn oraz rozmiary spowodowanej przestępstwem szkody. Ostatecznie, po zwrocie maszyn i naprawie uszkodzeń wynikłych z ich kradzieży, J. G. określił wysokość szkody na kwotę 30.202 (...), tj. 5.146,41 zł, która nie budzi wątpliwości Sądu, albowiem znajduje potwierdzenie m.in. w zeznaniach pozostałych pracowników Spółdzielni Rolniczej (...) (skradzione narzędzia, ilość paliwa w maszynach). J. M. potwierdził nadto ostatecznie, iż faktycznie pozostawił oryginalny kluczyk w podłokietniku panelu sterującego ciągnika „Case magnum”. Rodzaj skradzionych maszyn, sposób dokonania przestępstwa oraz zachowanie się oskarżonych po jego dokonaniu znajduje odzwierciedlenie w protokołach: oględzin kluczyków, eksperymentu procesowego oraz odtworzenia płyty CD oraz materialne poglądowym, wydruku z mapy z (...) i mapy poglądowej.

Sąd nie dał wiary oskarżonym jedynie w zakresie, w jakim kwestionowali narzędzie, którym dokonali przecięcia siatki ogrodzeniowej, otaczającej teren Spółdzielni Rolniczej. Zarówno M. K., jak i D. S. podali, że przecięcia siatki dokonali za pomocą kombinerek, a nie nożyc (kleszczy) do cięcia drutu (...), koloru żółtego, ujawnionych i zabezpieczonych na terenie Spółdzielni. Wskazać należy, że z opinii mechanoskopijnej wynika, iż wykonane badania wykazały zgodność na obu drutach, stanowiących materiał porównawczy, ze śladami jakie pozostawiły nożyce (kleszcze) w toku badań na materiale porównawczym (k. 533, t. III). Nadto podnieść trzeba, że wymienieni wyżej oskarżeni w swoich wyjaśnieniach podali, że porzucili narzędzie służące im do przecięcia siatki ogrodzeniowej na terenie Spółdzielni, co koresponduje z miejscem ich ujawnienia.

Co do czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku.

W ocenie Sądu wina i sprawstwo oskarżonego D. S. w zakresie omawianego czynu z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k. nie budzą wątpliwości.

Sąd uznał za wiarygodne wyjaśnienia wymienionego oskarżonego w zakresie owego występku, w których przyznał się do jego popełnienia, opisując jednocześnie okoliczności, w jakich spożywał alkohol oraz jego ilość i rodzaj. Stan nietrzeźwości D. S. precyzyjnie ustaliło badanie urządzeniem kontrolno-pomiarowym do ilościowego oznaczenia alkoholu w wydychanym powietrzu oraz zeznania świadków M. J., K. C. oraz K. M..

Z kolei fakt prowadzenia samochodu wbrew orzeczonemu zakazowi oraz uprzedniej karalności oskarżonego za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości znajduje potwierdzenie w odpisach wyroków: SR w Lubinie z dnia 20.12.2010 r. w sprawie II K 2784/10 oraz SR w Żaganiu z dnia 22.01.2004 r. w sprawie VII K 236/03.

Co do kwalifikacji prawnej czynu opisanego w punkcie I części wstępnej wyroku.

Zachowanie oskarżonych polegające na przecięciu siatki ogrodzeniowej otaczającej teren Spółdzielni Rolniczej w miejscowości S. w Czechach, a następnie zabór w celu przywłaszczenia z terenu owej Spółdzielni maszyn rolniczych wyczerpuje znamiona przestępstwa kradzieży w włamaniem, stypizowanego w art. 279 § 1 k.k.

Zgodnie z powołanym przepisem odpowiedzialność karną ponosi ten, kto kradnie z włamaniem.

Zdaniem Sądu oskarżeni dokonali kradzieży z włamaniem albowiem pokonali zabezpieczenie chroniące mienie (maszyny rolnicze) poprzez przecięcie siatki ogrodzeniowej, warunkując w ten sposób możliwość zaboru znajdujących się na terenie pokrzywdzonej Spółdzielni maszyn rolniczych. Siatka ogrodzeniowa pełniła funkcję zabezpieczenia mienia przed kradzieżą. Przełamanie owego zabezpieczenia warunkowało dokonanie czynu.

Mimo, iż przecięcia siatki ogrodzeniowej, a następnie kradzieży maszyn rolniczych dokonali bezpośrednio oskarżeni M. K. i D. S., to Sąd uznał, że również zachowanie P. S. stanowiło formę współsprawstwa w dokonaniu tego przestępstwa (art. 18 § 1 k.k.), a nie pomocnictwa (art. 18 § 3 k.k.). Wskazać bowiem należy na rolę, jaką odegrał P. S. w dokonaniu omawianego przestępstwa. Jego zachowanie, zdaniem Sądu, stanowiło istotny wkład w przeprowadzeniu całego przestępczego przedsięwzięcia, a w konsekwencji w sposób istotny wpływało na jej powodzenie, a nie jedynie ułatwiło popełnienie go. Odwołać się w tym miejscu należy do dominującego w orzecznictwie Sądu Najwyższego stanowiska ujmującego współsprawstwo według wypracowanej przez A. W. teorii materialno – obiektywnej. Zgodnie ze wskazaną teorią współsprawstwem jest oparte na porozumieniu wspólne wykonanie czynu zabronionego, charakteryzujące się odegraniem istotnej roli w procesie realizacji ustawowych znamion czynu zabronionego po stronie każdego ze wspólników. Na podstawie tej koncepcji współsprawcą będzie zarówno osoba, która w porozumieniu z inną realizuje całość lub część znamion czynu zabronionego, jak i taka osoba, która wprawdzie nie wykonuje osobiście czynności odpowiadającej znamieniu czasownikowemu danego czynu zabronionego, ale której zachowanie się - uzgodnione ze wspólnikiem - stanowi istotny wkład w realizację wspólnego przestępczego zamachu (A. Wąsek, Kodeks karny, Komentarz, tom I, s. 248 – 250; tegoż , Współsprawstwo w polskim kodeksie karnym, Warszawa 1977, s.117 ).

W postanowieniu z dnia 1.03.2005 r., III KK 208/04 Sąd Najwyższy wskazuje, że dla przyjęcia współsprawstwa (art. 18 § 1 k.k.) nie jest konieczne, aby każda osoba działająca w porozumieniu realizowała osobiście znamiona czynu zabronionego, gdyż wystarczy, że osoba taka działa w ramach uzgodnionego podziału ról, umożliwiając innemu sprawcy wykonanie czynu. Zdaniem Sądu Najwyższego z działaniem wspólnym mamy do czynienia nie tylko wtedy, gdy każdy ze współsprawców realizuje część znamion czynu zabronionego, ale także wtedy, gdy współdziałający nie realizuje żadnego znamienia czasownikowego uzgodnionego czynu zabronionego, ale wykonane przez niego czynności stanowią istotny wkład we wspólne przedsięwzięcie. (OSNKW z 2005r., z. 7 – 8, poz. 62).

W innym orzeczeniu Sąd Najwyższy, analizując zawarte w art. 18 § 1 k.k. znamię współsprawstwa, jakim jest „wspólne i w porozumieniu wykonywanie czynu zabronionego”, stwierdził, że znamię to realizuje także ten współdziałający, który nie biorąc osobiście udziału w czynności sprawczej tego czynu, swoim zachowaniem zapewnia realizację uzgodnionego z tą osobą wspólnego przestępczego zamachu. Wkład w realizację znamienia danego przestępstwa w ramach przyjętego między sprawcami działającymi w porozumieniu podziału ról musi być jednak na tyle istotny, by można było przyjąć, że umożliwiał on, a nie tylko ułatwiał wykonanie wspólnego zamiaru popełnienia czynu zabronionego (post. SN z dnia 20.04.2004 r., V KK 351/03, OSNKW 5/2004 r., poz. 53; zob. także: ;postanowienie SN z dnia 11.12.2006 r., V KK 503/05, OSNwSK 2006, nr 1, poz. 2410, postanowienie z dnia5.05.2003, V KK 346/02, OSNwSK 2003, poz. 905, zob. także: post. SN z dnia 1.03.2005 r., III K 249/04, OSNKW 7-8/2005 r., poz. 63; z dnia 17.09.2008 r., III K 274/08, Biul.P.K. 12/208, s.10; z dnia 5.12.2007 r., V KK 120/07, Lex nr 346825; z dnia 15.12.2006 r., II KK 208/06, Prok. i Pr., wkładka, (...), poz. 2; z wcześniejszych orzeczeń zob. wyroki SN: z dnia 19.06.1978 r., I KR 120/78, OSNKW 10/1978, poz. 110; z dnia 26.04.1984 r., III KR 322/83, OSNKW 11-12/1984, poz. 117).

Sąd Najwyższy w wyroku z 22 grudnia 1987 r. (IV KR 412/87, OSNPG z 1988, nr 12, poz.123) wskazał, iż „ Dokonując rozgraniczenia pomiędzy współsprawstwem a pomocnictwem należy uwzględnić łącznie elementy obiektywne polegające na współdziałaniu w samym wykonaniu przestępstwa oraz subiektywne polegające na realizowaniu przez sprawcę zespołu znamion i utożsamianiu się z czynem uważanym przez tegoż sprawcę za własne przedsięwzięcie. Współsprawstwo przy tym polegające na porozumieniu przestępnym oraz określonym współudziale w jego dokonaniu, nie musi polegać na podejmowaniu tzw. czynności czasownikowej”.

W związku z powyższym podnieść należy, że choć takie zachowanie, jak podwiezienie pozostałych oskarżonych na miejsce zdarzenia, obserwowanie drogi i informowanie o ewentualnych patrolach policyjnych, czy też zapewnienie paliwa do skradzionych maszyn na ogół samodzielnie mogą stanowić formę pomocnictwa (art. 18 § 3 k.k.), to jednak podkreślić trzeba, iż w realiach niniejszej sprawy czynności te nie tyle ułatwiały popełnienie czynu z art. 279 § 1 k.k., co w sposób istotny umożliwiły jego popełnienie. Godzi się bowiem wskazać, że wskazane wyżej działania P. S., oceniane łącznie, a nadto wzgląd na rodzaj skradzionych pojazdów, które po drodze poruszały się stosunkowo wolno, zachowanie wymienionego oskarżonego polegające na obserwacji terenu, a następnie „pilotowanie” pozostałych oskarżonych prowadzących skradzione maszyny, umożliwiło ich swobodny i niezakłócony przejazd w kierunku miejsca ich ukrycia. Działania te pozwalają uznać P. S. za współsprawcę przestępstwa z art. 279 § 1 k.k.

Jednocześnie dodać należy, że w cytowanych wyżej orzeczeniach Sąd Najwyższy bardzo mocno akcentuje, iż istotną cechę współsprawstwa stanowi element subiektywny, w postaci woli bycia sprawcą, traktowania czynu jako swojego ( animus auctoris), a nie wola działania jedynie z zamiarem udzielenia drugiemu sprawcy pomocy w dokonaniu przez niego czynu zabronionego. W postanowieniu z dnia 20.04.2004 r. (V KK 351/03). Sąd Najwyższy podkreślił, że definiując w art. 18 § 2 i 3 k.k. inne od sprawstwa formy zjawiskowe popełnienia przestępstwa, jakimi są podżeganie i pomocnictwo, ustawodawca wprowadził do ich struktury, a ściślej do strony podmiotowej, subiektywny stosunek podżegacza i pomocnika do czynu zabronionego oczekiwanego od sprawcy. Podżegacz i pomocnik czynu tego nie uważają za swój i nie obejmują go własną wolą popełnienia. Nie działają więc animus auctoris. Podżegacz zmierza do wywołania zamiaru popełnienia czynu zabronionego u potencjalnego sprawcy, a pomocnik ułatwia popełnienie takiego czynu przez osobę, która samodzielnie powzięła zamiar jego popełnienia.

P. S. współdziałając przy wykonaniu omawianego czynu, (w opisany wcześniej sposób) wiedział w jakim celu zawozi M. K. i D. S. na miejsce zdarzenia, godził się na to, a nadto miał uzyskać korzyść majątkową w związku z dokonaniem przestępstwa. Podejmując działania mające na celu umożliwienie dokonania kradzieży z włamaniem maszyn rolniczych z terenu Spółdzielni Rolniczej oskarżony traktował popełnienie w ten sposób przestępstwa jak własne, a zatem działał cum animo auctoris.

Co do kwalifikacji prawnej czynu opisanego w punkcie II części wstępnej wyroku.

Stosownie do art. 178a § 1 k.k. zachowanie przestępne sprawcy, wyczerpujące znamiona powołanego przepisu, polega na prowadzeniu pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości. Oskarżony niewątpliwie poruszał się pojazdem mechanicznym – ciągnikiem rolniczym – będąc w stanie nietrzeźwości.

Jednakże, jeżeli sprawca czynu określonego w art. 178a § 1 k.k. był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, jest to okoliczność obciążająca, powodująca surowszą odpowiedzialność karną, opisaną w art. 178a § 4 k.k. Taka sytuacja zachodzi w mniejszej sprawie, albowiem D. S. był uprzednio skazywany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości.

Nadto, oskarżony będąc w stanie nietrzeźwości prowadził ciągnik rolniczy wbrew orzeczonemu zakazowi prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych. Tym samym jego zachowanie wyczerpało znamiona występku stypizowanego w art. 178a § 4 k.k. Zgodnie z tym przepisem podlega surowszej odpowiedzialności karnej ten, kto będąc wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości dopuścił się takiego samego czynu w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo.

Skoro D. S. kierując ciągnikiem rolniczym będąc w stanie nietrzeźwości był uprzednio skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości, a nadto prowadząc wskazany pojazd mechaniczny w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo, czyn oskarżonego należało zakwalifikować z art. 178a § 4 k.k. w zw. z art. 178a § 1 k.k.

Co do orzeczenia o karze i środkach karnych.

Wymierzając oskarżonym M. K. i D. S. kary po 5 lat pozbawienia wolności, a P. S. karę 2 lat pozbawienia wolności za przestępstwo z art. 279 § 1 k.k. Sąd miał na uwadze w pierwszej kolejności stopień zawinienia wymienionych oskarżonych oraz stopień społecznej szkodliwości popełnionego przez nich czynu.

Wszyscy oskarżeni działali w tzw. normalnej sytuacji motywacyjnej, mieli wybór pomiędzy zachowaniem zgodnym z prawem a zachowaniem przestępczym. Ich decyzja zapadła w sposób niezakłócony tak na płaszczyźnie wolicjonalne, jak i na płaszczyźnie ich wyobrażenia o czynie i jego znaczeniu prawnym. Oskarżeni w chwili czynu byli w pełni poczytalni, ich działanie nie było wymuszone przez jakiekolwiek czynniki zewnętrzne. Mieli oni również pełne rozeznanie co do znaczenia prawnego podejmowanego zachowanie, tzn. że stanowi ono określonego rodzaju przestępstwo – kradzież z włamaniem, co wynika z faktu, że M. K. i D. S. byli już skazywani za podobne czyny, a P. S. został poinformowany przez brata o tym, co zamierza zrobić. Z tych względów można oskarżonym przypisać winę (a zatem postawić zarzut podjęcia przestępczego zachowania), której stopień należy ocenić jako bardzo wysoki (brak jest okoliczności umniejszających winę sprawców).

Również stopień społecznej szkodliwości przestępstwa z art. 279 § 1 k.k.. popełnionego przez M. K., D. S. i P. S. Sąd ocenił jako bardzo wysoki.

Oskarżeni popełnili przestępstwo przeciwko mieniu, przy czym podkreślić trzeba, że dokonali kradzieży z włamaniem maszyn rolniczych o bardzo dużej wartości. Oba pojazdy warte były ponad 300.000 zł. Już w tym miejscu godzi się podnieść, że gdyby oskarżeni skutecznie zneutralizowali działanie nadajnika (...) w obu maszynach, ustalenie ich położenia byłoby niemożliwe. Tylko dzięki uruchomieniu funkcji śledzenia pojazdów pokrzywdzeni byli w stanie określić trasę, jaką poruszają się skradzione maszyny. W konsekwencji, gdyby pokrzywdzeni nie odzyskali maszyn, to ponieśliby wysoką szkodę materialną, stanowiącą szkodę w wielkich rozmiarach w rozumieniu art. 115 § 5 k.k. (choć nie mającej znaczenia karno-materialnego i procesowego).

Wskazać również należy na sposób i okoliczności popełnienia czynu. Podkreślić trzeba, że M. K. i D. S. wspólnie zaplanowali popełnienie czynu. Celowo wybrali miejsce popełnienia przestępstwa. Była to Spółdzielnia Rolnicza znajdująca się z jednej strony na uboczu, drugiej zaś – bardzo blisko granicy (...)Czeskiej, co ułatwiało szybie przekroczenie granicy. Co więcej, M. K. wyszukał ową Spółdzielnię i ustalił jej położenie za pomocą mapy satelitarnej, dostępnej w Internecie. Było to zatem przestępstwo wyjątkowo zaplanowane, a oskarżeni byli nastawieni na skuteczne dokonanie go. Nadto, samo przestępstwo zostało popełnione w porze nocnej, kiedy na drogach jest mniejszy ruch, oskarżeni na miejscu zdarzenia używali kominiarek i rękawiczek, aby nie pozostawić śladów oraz uniemożliwić ich identyfikację na monitoringu. Dodatkowo podnieść należy, że oskarżony M. K. przygotował odpowiednie narzędzia do popełnienia przestępstwa w postaci kluczyka do maszyn typu (...), wiedząc o tym, że kluczyki od jednej maszyny tego typu mogą być wykorzystane do uruchomienia innej maszyny tego typu. Cała akcja przestępcza została przeprowadzona przez M. K. i D. S. sprawnie i bez zakłóceń, po uprzednim rekonesansie i ustaleniu rodzaju oraz typu pojazdów, które można było potencjalnie ukraść. Wymienieni oskarżeni opracowali również sposób dostania się oraz ucieczki z miejsca przestępstwa, angażując koleją osobę, tj. oskarżonego P. S., który najpierw przywiózł M. K. i D. S., a następnie jechał jako pierwszy i zapewniał spokojny i niezakłócony przejazd maszyn, wypatrując i ostrzegając o ewentualnych patrolach policyjnych. W Polsce oskarżeni wybierali boczne, mało uczęszczane drogi, by nie „rzucać się w oczy”, prowadząc duże i specyficzne pojazdy na czeskich numerach rejestracyjnych. Oskarżony P. S. traktował swoją rolę odpowiedzialnie i w maksymalny sposób starał się umożliwić jego dokonanie. Nieprzypadkowo zdecydowano się również na popełnienie przestępstwa poza granicami kraju, gdyż w wyobrażeniu oskarżonych przekroczenie granicy umożliwi im skuteczne uniknięcie zatrzymania ich, dając im czas na ucieczkę do czasu ustalenia przez odpowiednie służby czeskie, iż maszyny zostały wywiezione za granicę kraju.

Oskarżeni działali z zamiarem bezpośrednim, mieli precyzyjnie ustalony przedmiot kradzieży z włamaniem. Działali oni w celu osiągnięcia korzyści majątkowej – ich motywem była kradzież maszyn, które następnie chcieli rozebrać na części i sprzedać.

Ponadto, wpływ na wymiar kary miały następujące okoliczności: właściwości i warunki osobiste oskarżonych, sposób życia przed popełnieniem przestępstwa i zachowanie się po jego dokonaniu.

Sąd miał na uwadze fakt, iż oskarżeni są osobami dorosłymi. M. K. ma wykształcenie ogólnokształcące, D. S. posiada wykształcenie podstawowe, zaś P. S. – zawodowe. Wszyscy oskarżeni znają znaczenie podstawowych norm, w tym norm prawnych, posiadają zdolność przewidywania konsekwencji swoich czynów. Ich stan zdrowia psychicznego nie budził wątpliwości Sądu. Wymienione właściwości osobiste oskarżonych, w powiązaniu z bezpośrednim kontaktem z nimi na rozprawie dowodzą, iż działali z pełną świadomość znaczenia własnego zachowania i znali jego konsekwencje.

Nadto, jako okoliczności łagodzące Sąd uwzględnił ustabilizowaną sytuacje rodzinną oskarżonych M. K. i P. S. i ich opinie środowiskowe. Co prawda M. K. jest kawalerem, co jednak pozostaje od dłuższego czasu w związku nieformalnym, posiada dwoje dzieci. W miejscu zamieszkania posiada pozytywną opinię. Natomiast P. S. jest żonaty, posiada jedno dziecko. W miejscu zamieszkania posiada pozytywną opinię.

Z kolei D. S. jest po rozwodzie od ok. 7 lat. Posiada troje dzieci, w tym jedno dziecko ze związku małżeńskiego, co do którego zobowiązany jest do świadczeń alimentacyjnych, z których jednak się nie wywiązuje, co świadczy o lekceważeniu przez niego norm prawnych w tym zakresie – mimo osiągania dochodów. Jako fakt pozytywny Sąd przyjął pozytywną opinię o D. S. w miejscu zamieszkania.

Sąd miał także na uwadze uprzednią karalność oskarżonych M. K. i D. S..

M. K. był już karany za różnorodne przestępstwa przeciwko mieniu. Co więcej, popełniał on przestępstwa poza granicami kraju – w Niemczech, gdzie został skazany za pięć kradzieży. Ponadto, był on karany za przestępstwo paserstwa i uszkodzenia mienia, a także za kradzież. Popełniał również przestępstwa przeciwko wiarygodności dokumentów. Podkreślić trzeba, że oskarżony ponownie dopuścił się przestępstw poza granicami kraju – na podstawie postanowienia z dnia 3 lipca 2012 r. w sprawie II Kop 77/12 Sąd Okręgowy w Zielonej Górze przekazał M. K. jako ściganego do Republiki Federalnej Niemiec w celu przeprowadzenia przeciwko niemu postępowania karnego wykonawczego w wymiarze 2 lat i 7 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczonej za przestępstwo objęte (...) z 7 maja 2012 r., wydanym przez Prokuraturę w G. w sprawie (...).

Również D. S. był wielokrotnie karany sądownie w przeszłości. Był on karany za przestępstwa przeciwko mieniu z art. 289 § 1 k.k., z art. 278 § 1 k.k. (popełnionego w ramach recydywy z art. 64 § 1 k.k.), a także za przestępstwa godzące w inne dobra prawne: z art. 229 § 1 i 3 k.k., z art. 209 § 1 k.k., z art. 178a § 1 k.k., z art. 244 k.k.

Po popełnieniu przestępstwa, w chwili jego ujawnienia, oskarżony M. K. uciekł funkcjonariuszom Policji i ukrywał się przed organami ścigania. Z kolei D. S., jak i P. S. podjęli nieskuteczną próbę ucieczki.

Jako okoliczność łagodzącą, choć mającą niewielki wpływ na wymiar kary, Sąd uznał przyznanie się oskarżonych do popełnienia zarzucanego im czynu z art. 279 § 1 k.k. oraz przez D. S. dodatkowo do występku z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. oraz złożenia obszernych wyjaśnień, w których ostatecznie opisali sposób i okoliczności popełnionego czynu, przyczyniając się tym samym do szczegółowego odtworzenia przebiegu przestępstwa.

Sąd wymierzając oskarżonym kary kierował się również względami prewencji szczególnej i ogólnej.

Zdaniem Sądu kary pozbawienia wolności, wymierzona M. K. i D. S., będzie w sposób skuteczny kształtować postawę wymienionych oskarżonych względem przestrzegania norm prawnych, uświadamiając im, iż popełnienie kolejnego przestępstwa, w szczególności przeciwko mieniu, rodzi surowe konsekwencje prawne. Jednocześnie kara ta mając charakter czasowo eliminacyjny, z jednej strony będzie stanowiło właściwą i skuteczną reakcję na popełniony czyn, uniemożliwiając oskarżonym popełnienie kolejnego przestępstwa, z drugiej strony skutecznie zabezpieczy społeczeństwo przez popełnieniem kolejnego przestępstwa przez nich. Zważyć bowiem trzeba, iż stosowane uprzednio przez Sądy środki probacyjne okazały się całkowicie nieskuteczne, nie stanowiły bowiem wystarczające zabezpieczenia przed dokonaniem następnego przestępstwa. Wymierzona M. K. i D. S. kara będzie stanowiła również sprawiedliwą odpłatę za popełniony występek.

W odniesieniu do P. S. Sąd uznał, że cele prewencyjne (tak w wymiarze indywidualnym, jak i ogólnym) spełni kara 2 lat pozbawienia wolności. Sąd miał bowiem na względzie głównie uprzednią niekaralność wymienionego oskarżonego oraz jego odmienną rolę w przestępstwie. Zdaniem Sądu wobec tego oskarżonego zachodzą nadto podstawy do przyjęcia pozytywnej prognozy kryminologicznej, skutkujące zastosowaniem względem niego środka probacyjnego w postaci warunkowego zawieszenia wykonania orzeczonej kary:

- kara ta nie przekracza 2 lat;

- postawa sprawcy, jego właściwości i warunki osobiste, dotychczasowy sposób życia oraz zachowanie się po popełnieniu przestępstwa wskazują,
że zawieszenie wykonania kary będzie wystarczające dla osiągnięcia wobec niego celów kary.

Sąd uznał, że konieczne jest ustalenie najdłuższego, 5-letniego okresu próby, który ze względu na charakter i okoliczności czynu będzie właściwym czasem dla wykazania przez niego, iż mimo niewykonania orzeczonej kary pozbawienia wolności będzie on przestrzegał porządku prawnego, a w szczególności nie popełni ponownie przestępstw, zwłaszcza podobnego typu.

Należy jednocześnie wskazać, iż warunkowe zawieszenie wykonania kary nie oznacza definitywnego uwolnienia oskarżonego od odpowiedzialności za popełniony czyn, bowiem okres próby wykaże, czy zastosowany wobec niego środek probacyjny będzie skuteczny. Jeśli oskarżony popełni ponownie przestępstwo, Sąd zarządzi wykonanie kary.

Dla skutecznego kontrolowania przestrzegania przez P. S. porządku prawnego Sąd oddał go w okresie próby pod dozór kuratora sądowego.

Wymierzając oskarżonemu D. S. karę za czyn z art. 178a § 1 k.k. w zw. z art. 178a § 4 k.k. Sąd miał na uwadze wysoki stopień zawinienia oskarżonego, mając na uwadze okoliczności już wskazane przy omawianiu czynu z art. 279 § 1 k.k.

Nadto, Sąd uwzględnił wysoki stopień społecznej szkodliwości tego występku, wynikający z rodzaju, ilości i wagi naruszonych zasad bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz zachowanie oskarżonego przed i po popełnieniu występku, a także w toku postępowania karnego.

Stan nietrzeźwości oskarżonego wynikał z badań na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu, popełnienie omawianego czynu było zatem niewątpliwe.

W pierwszej kolejności podnieść trzeba, że oskarżony po raz trzeci dopuścił się przestępstwa prowadzenia pojazdu mechanicznego będąc w stanie nietrzeźwości. Tym razem kierował skradzioną uprzednio maszyną rolniczą, a zatem specyficznym rodzajem pojazdu, który stanowi poważne niebezpieczeństwo na drodze jeżeli osoba kierująca takim pojazdem nie będzie miała nad nim kontroli lub ją całkowicie utraci. Nadto, oskarżony dopuścił się przypisanego mu czynu mając świadomość obowiązywania wobec niego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów. Sąd uznał, iż oskarżony lekceważąco podchodzi do norm prawnych w owym zakresie, nie respektuje orzeczonego środka karnego zakazu prowadzenia pojazdów.

W ocenie Sądu kara 1 roku pozbawienia wolności zrealizuje cele wychowawcze kary, i to zarówno wobec oskarżonego, jak i w zakresie kształtowania świadomości społeczeństwa. Zdaniem Sądu wymierzona kara jest adekwatna do stopnia społecznej szkodliwości czynu oraz nie przekracza stopnia winy D. S..

Wymierzając D. S. karę łączną 6 lat pozbawienia wolności Sąd miał na względzie przede wszystkim naruszenie przez oskarżonego odmiennych dóbr prawnych. Jego zachowanie godziło zarówno w mienie, jak i w dobro powszechne, związane z bezpieczeństwem w komunikacji. Oba przestępstwa miały poważny charakter (o czym była już mowa przy omawianiu społecznej szkodliwości czynów), ich stopień społecznej szkodliwości należy ocenić całościowo jako bardzo wysoki. Poważny stopień naganności popełnionych czynów wyraża się w tym, że oskarżony kradnąc z włamaniem maszynę rolniczą był już po wypiciu dwóch piw, a zatem przystępował do realizacji tego czynu mając świadomość, iż jest nietrzeźwy. Dodatkowo kierując ową maszyną po dokonaniu jej kradzieży wypił kolejne dwa piwa, zwiększając stan swojego upojenia, a tym samym poziom zagrożenia na drodze.

W przedstawionych powyżej okolicznościach zdaniem Sądu przy wymierzaniu kary łącznej pozbawienia wolności należało zastosować wobec oskarżonego zasadę kumulacji. W ocenie Sądu brak jest jakichkolwiek okoliczności, które przemawiałyby za zastosowaniem choćby częściowej absorpcji. Wymierzona kara łączna stanowi pełne i właściwe podsumowanie bezprawnych zachowań oskarżonego, stanowiąc adekwatną reakcje prawno-karną do stopnia społecznej szkodliwości obu czynów, ocenianego całościowego. Kara ta spełni również cele prewencyjne wobec oskarżonego, który jest osobą niepoprawną, lekceważącą normy prawne, godząc w różne dobra prawne chronione prawem karnym. Kara ta ma uświadomić sprawcy naganność jego postępowania i spełniając funkcję odstraszającą zapobiec popełnianiu przez niego przestępstw w przyszłości, a nadto zrealizować zadania prewencji ogólnej.

Wymierzając oskarżonym kary grzywny obok kar pozbawienia wolności Sąd w pierwszej kolejności uznał, że ich dochody, stosunki majątkowe i możliwości zarobkowe pozwolą im na ich uiszczenie. Wskazać trzeba, że oskarżony P. S. posiada stałą pracę, z kolei pozostali oskarżeniu podejmują prace dorywcze, z których osiągają dochody. Wymierzone grzywny, z uwagi na ich represyjny charakter związany z celem działania sprawców, będą stanowiły obciążenie finansowe, to jednak nie można pomijać faktu, że oskarżeni to młodzi ludzie, zdrowi, mogący podjąć różnego rodzaju prace. Z wywiadów środowiskowych wynika zaś, że posiadają oni względnie stabilna sytuację majątkową. Godzi się podnieść, iż M. K. posiadał majątek o wielkiej wartości w postaci gospodarstwa rolnego (500.000 zł), które sprzedał swojej konkubinie. Wymieniony oskarżony obciążony jest nadto kredytami, które regularnie spłaca, co świadczy o jego dobrej kondycji finansowej.

Reasumując, zdaniem Sądu wysokość orzeczonych wobec oskarżonych grzywien nie przekracza ich możliwości finansowych.

Orzeczenie o zakazie prowadzenia pojazdów Sąd oparł o treść art. 42 § 2 kk. Powołany przepis nakłada na Sąd obowiązek orzeczenia takiego zakazu w przypadku popełnienia przez oskarżonego przestępstwa przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji będąc wstanie nietrzeźwości - obowiązek od którego Sąd odstąpić nie może. Sąd uznał iż w stosunku do D. S. konieczne jest orzeczenie środka karnego zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat. Orzeczenie zakazu prowadzenia pojazdów we wskazanym zakresie, spełni – zdaniem Sadu - funkcję prewencyjną i wychowawczą wobec wymienionego oskarżonego, stanowiąc adekwatną reakcję na lekceważący stosunek oskarżonego do owego zakazu uprzednio już orzeczonego.

Z uwagi na to, że stanowiące w sprawie dowody rzeczowe w postaci kleszczy dźwigowych marki (...), kluczyk do stacyjki ładowacza marki (...) oraz kominiarka stanowiły przedmioty służące do popełnienia przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. Sąd orzekł ich przepadek na podstawie art. 44 § 2 k.k.

Natomiast na podstawie art. 230 § 2 k.p.k. Sąd zwrócił pokrzywdzonemu Spółdzielni Rolniczej w miejscowości S. (Czechy), 549-71 S. koło B., powiat N. – kluczyk do stacyjki ciągnika rolniczego marki (...) o nr rej. (...). Postępowanie dowodowe wykazało bowiem, iż przedmiotowy kluczyk został znaleziony przez oskarżonego M. K. we wnętrzu pojazdu, a następnie użyty przez niego do uruchomienia maszyny, a zatem stanowił własność pokrzywdzonego podmiotu

Z uwagi na to, że w związku z popełnieniem przestępstwa z art. 279 § 1 k.k. pokrzywdzony poniósł szkodę w wysokości 30.202 (...), tj. 5.146,41 zł, na którą składają się: się wartość paliwa znajdującego się w maszynach, koszt naprawy uszkodzeń w maszynach oraz wartość skradzionego wyposażenia pojazdów oraz narzędzi, Sąd orzekł wobec oskarżonych środek karny w postaci obowiązku jej. Przy czym Sąd uznał za zasadne nałożenie na oskarżonych owego obowiązku w częściach równych.

Zaliczenie okresu rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie na poczet kary.

Mając na uwadze treść art. 63 § 1 k.k. na poczet orzeczonej kary łącznej pozbawienia wolności Sąd zaliczył oskarżonemu D. S. okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 19 stycznia 2012 r. do dnia 20 stycznia 2012 r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się jednemu dniowi pozbawienia wolności. Z kolei oskarżonemu P. S. – na podstawie powołanego wyżej przepisu – na poczet orzeczonej kary grzywny Sąd zaliczył okres jego zatrzymania w sprawie od dnia 19 stycznia 2012 r. do dnia 20 stycznia 2012 r. przyjmując, iż jeden dzień rzeczywistego pozbawienia wolności równa się dwóm dziennym stawkom grzywny.

Co do orzeczenia o kosztach.

Zdaniem Sądu sytuacja majątkowa i materialna oskarżonych oraz ich możliwości zarobkowe pozwalają na pokrycie kosztów procesu, w tym wymierzonych im opłat. Przy czym mając na uwadze rolę oskarżonych w popełnionym przestępstwie z art. 279 § 1 k.k. Sąd obciążył oskarżonych kosztami procesu (z wyłączeniem opłat) w częściach równych. Wszyscy oskarżeniu to osoby w młodym wieku, zdrowe. M. K. i D. S. podejmują prace dorywcze. Z kolei P. S. posiada stałą pracę.