Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Złotoryi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 17 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Złotoryi I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Joanna Nierzewska-Sosa

Protokolant : Bożena Kurzawska

po rozpoznaniu w dniu 04 października 2016 roku w Złotoryi

na rozprawie sprawy

z powództwa R. C.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zadośćuczynienie

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz powódki R. C. kwotę 43.298,00 złotych (czterdzieści trzy tysiące dwieście dziewięćdziesiąt osiem złotych) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty :

- 10.000,00 zł od dnia 28.04.2014 roku;

- 1.700,00 zł od dnia 30.03.2015 roku;

- 1.598,00 zł od dnia 19.05.2015 roku;

- 30.000,00 zł od dnia 04.10.2016 roku do dnia zapłaty;

II.  zasądza od strony pozwanej na rzecz powódki tytułem zwrotu kosztów postępowania kwotę 4.317,00 zł, w tym kwotę 2.417,00 zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa prawnego;

III.  nakazuje stronie pozwanej, aby uiściła na rzecz Skarbu Państwa – Sadu Rejonowego w Złotoryi kwotę 403,70 zł tytułem brakujących kosztów sądowych.

Sygn. akt I C 241/15

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować wyrok w repertorium C;

2.  kal. 21 dni;

3.  po prawomocności założyć kartę dłużnika;

4.  odpis prawomocnego orzeczenia doręczyć.

Dnia 17 października 2016 r. Sędzia ……………………………

Sygn. akt I C 241/15

UZASADNIENIE

Powódka R. C. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółce Akcyjnej V. (...) z siedzibą w W., po sprecyzowaniu pozwu domagała się ostatecznie zasądzenia kwoty 43.298,00 złotych, w tym kwoty 40.000,00 zł tytułem zadośćuczynienia oraz kwoty 3.298,00 zł tytułem zwrotu kosztów leczenia wraz z ustawowymi odsetkami od kwot i dat szczegółowo wskazanych w pismach procesowych.

W uzasadnieniu żądania podała, że w dniu 11 grudnia 2013 roku potknęła się i upadła na wyszczerbionych schodach na Cmentarzu Komunalnym w B.. W wyniku upadku powódka doznała zwichnięcia stawu łopatkowego-ramiennego ze złamaniem guzka większego kości ramiennej oraz pourazowego uszkodzenia stożka rotatorów – zerwania ścięgien mięśni pod i nadgrzbietowych. Strona pozwana odmówiła wypłaty zadośćuczynienia i odszkodowania.

Strona pozwana (...) Spółka Akcyjna V. (...) z siedzibą w W. w odpowiedzi na pozew wiosła o oddalenie powództwa zarzucając, że do zdarzenia nie doszło z winy ubezpieczonego Miejskiego Zakładu (...) Spółki z o.o. z siedzibą w B., bowiem w październiku 2011 roku został przeprowadzony remont wszystkich schodów na cmentarzu, w ramach którego zamontowano poręcze i uzupełniono ubytki. Strona pozwana wskazał, że stan nawierzchni schodów nie musi być idealny, a jedynie zapewniający bezpieczeństwo osób z nich korzystających. Strona pozwana zarzuciła ponadto, że dokumentacja fotograficzna załączona do pozwu przedstawia miejsce zdarzenia z marca 2014 roku i nie oddaje rzeczywistego stanu schodów z dnia wypadku.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Powódka w dniu 11 grudnia 2013 roku, w godzinach popołudniowych, potknęła się i upadła na wyszczerbionych schodach Cmentarza Komunalnego w B.. Na skutek wypadku powódka doznała obrażeń w postaci zwichnięcia prawego stawu barkowego oraz złamania guzka większego głowy kości ramiennej prawej. Powstałe uszkodzenia są obrażeniami powodującymi długotrwały uszczerbek na zdrowiu wynoszący 20%. Obrażenia powódki wymagały nastawienia stawu barkowego w znieczuleniu ogólnym, wykonania kilku zdjęć rentgenowskich, unieruchomienia kończyny opatrunkiem gipsowym na okres 5 tygodni, leczenia farmakologicznego i bolesnego leczenia usprawniającego.

Powódka ma 76 lat. Obecnie nadal odczuwa ból w prawym barku. Po zdarzeniu nie może podnieść prawej ręki do góry, ani dłużej kierować samochodem. Powódka nie może wykonywać prawą ręką żadnych prac domowych. Problemem jest nawet zjedzenie zupy, wyprasowanie odzieży, czy umycie włosów. Z powodu niesprawności prawej ręki powódka musiała zrezygnować z jazdy na rowerze i uprawiania ogrodu, co wcześniej stanowiło jej hobby. Przed upadkiem powódka nie miała problemów z podnoszeniem ręki czy dźwiganiem, była energiczną i samodzielną osobą, a od czasu zdarzenia czuje się wykluczona z życia społecznego.

Powódka po zdjęciu gipsu i leczeniu usprawniającym na Oddziale (...) Urazowo-Ortopedycznej Szpitala w B. kontynuowała leczenie usprawniające w prywatnym gabinecie ortopedycznym, w (...) w P., Centrum (...) w T. P., na Oddziale (...) Ogólnoustrojowej w J.. Powódka nadal jest w trakcie leczenia usprawniającego, co dwa miesiące chodzi na masaże z powodu drętwienia szyi i ręki.

Miejski Zakład (...) Spółka z o.o. z siedzibą w B. był ubezpieczony w zakresie odpowiedzialności cywilnej u strony pozwanej. Nawierzchnia schodów znajdujących się na Cmentarzu Komunalnym w B. według stanu w dniu 11 grudnia 2013 roku nie zapewniała bezpieczeństwa w ruchu pieszych.

Dowód: - opinia biegłego R. B. – k.161-163,

- akta szkody nr 2014/036857,

- dokumentacja fotograficzna – kopie na k.33-36, a kolorowa w aktach

szkody,

- faktura VAT nr (...) wraz z kartą zabiegów – k.27-28,

- faktura VAT nr (...) – k.31,

- rachunek nr (...) – k.32,

- faktura VAT nr (...) – k.146,

- faktura VAT nr (...) – k.147,

- faktura VAT nr (...) – k.148,

- faktura VAT nr (...) – k.149,

- karta informacyjna z 8.03.2015r. – k.150,

- zeznania świadka M. W. – k.179v.-180,

- wyjaśnienia powódki R. C. – k.180-181;

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd zważył, że powództwo w całości zasługuje na uwzględnienie.

W ocenie Sądu bez wątpienia w dniu 11 grudnia 2013 roku doszło do zdarzenia na skutek, którego powódka R. C. poniosła szkodę. Odpowiedzialność za zdarzenie według ustaleń Sądu ponosi Miejski Zakład (...) Spółka z o.o. z siedzibą w B., ubezpieczona u strony pozwanej, która w toku likwidacji szkody odmówiła powódce wypłaty zadośćuczynienia. Ustaleń tych Sąd dokonał w oparciu o nie budzącą żadnych wątpliwości dokumentację fotograficzną z miejsca upadku powódki oraz spójne, logiczne, jednoznaczne i konsekwentne zeznania bezpośredniego świadka zdarzenia M. W., a także korespondujące z nimi wyjaśnienia powódki. W świetle tych dowodów Sąd uznał, że do upadku powódki, a w wyniku tego uszkodzenia ciała, doszło na skutek złego stanu technicznego schodów znajdujących się na Cmentarzu Komunalnym w B.. Dokumentacja fotograficzna załączona do akt szkody, nawet przy przyjęciu, że została wykonana po upływie trzech miesięcy od zdarzenia, jest w ocenie Sądu wystarczającym dowodem na przyjęcie, że schody na których doszło do upadku powódki były w bardzo złym stanie technicznym powodującym zagrożenie dla osób z nich korzystających. Stan schodów uwidoczniony na fotografiach został potwierdzony zarówno zeznaniami świadka M. W. jak i wyjaśnieniami powódki R. C.. Dodatkowo Sąd uznał za nielogiczne tłumaczenie strony pozwanej próbującej podważyć moc dowodową dokumentacji fotograficznej z powodu wykonania zdjęć miejsca zdarzenia po trzech miesiącach o dnia upadku powódki, jednocześnie powołując się na remont schodów na cmentarzu wykonany rzekomo w październiku 2011 roku, a więc ponad dwa lata przed zdarzeniem. Przy czym strona pozwana poza notatką służbową z dnia 17 kwietnia 2014 roku (k. 134), a więc sporządzoną na potrzeby niniejszego postępowania, nie przedstawiła żadnych dowodów na potwierdzenie wykonania remontu schodów na cmentarzu oraz ich stanu technicznego na grudzień 2013 roku. W ocenie Sądu już sam fakt, że na okres wiosenno-letni 2014 roku została zaplanowana naprawa ewentualnych uszkodzeń wszystkich schodów podczas, gdy poprzedni remont miał miejsce w 2011 roku, czyni wielce prawdopodobnym, że schody już w grudniu 2013 roku nie były w zadowalającym stanie technicznym. Za kuriozalne uznać natomiast należy stwierdzenie znajdujące się w notatce z 17 kwietnia 2014 roku o wyniku bieżących przeglądów, gdy tymczasem zdjęcia z marca 2014 roku wskazują na pilną potrzebę przeprowadzenia generalnego remontu schodów, z których w zasadzie miejscami niewiele zostało. Tym bardziej, że ze schodów tych, ze względu na ich umiejscowienie, częstokroć korzystają ludzie starsi, z ograniczeniami ruchowymi.

Zgodnie z normą art. 445 § 1 k.c. w przypadku uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, Sąd może przyznać poszkodowanemu odpowiednia sumę tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Krzywda ujmowana jest jako cierpienie fizyczne i psychiczne tj. jako ujemne uczucia przeżywane w związku z cierpieniami fizycznymi lub następstwami uszkodzenia ciała. Przyznanie zadośćuczynienia nie jest obligatoryjne i zależy od oceny Sądu, opartej na całokształcie okoliczności sprawy.

W ocenie Sądu, decyzja strony pozwanej o odmowie przyznania zadośćuczynienia jest dla powódki rażąco krzywdząca. Ze zgromadzonego w spawie materiału dowodowego, a w szczególności z opinii biegłego sądowego z zakresu (...), dokumentacji medycznej oraz wyjaśnień powódki wynika, że na skutek upadku doznała ona urazów, które wymagały kilkumiesięcznego leczenia, wykonania zdjęć rtg, bolesnego nastawiania zwichniętego barku, rozległego opatrunku gipsowego, a także bolesnych zabiegów rehabilitacyjnych. W związku z odniesionymi na skutek upadku obrażeniami, powódka odczuwała znaczny ból i cierpienie. W okresie leczenia przyjmowała leki przeciwbólowe. Obecnie dolegliwości bólowe nadal występują, a powódka nie wróciła do sprawności fizycznej jaką miał przed wypadkiem. Od czasu wypadku ogólny poziom funkcjonowania powódki uległ znacznemu pogorszeniu. Ograniczenia ruchowe i ból występujący przy podnoszeniu ręki nie pozwalają powódce na wykonywanie codziennych czynności, a także na uprawianiu swojego hobby jakim była jazda na rowerze i uprawianie ogrodu. Powódka nie może też na dalsze trasy prowadzić samochodu. Mimo, że powódka wcześniej miała zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego, to dopiero uraz odniesiony na skutek upadku spowodował, że poczuła się osoba niesprawną, a co za tym idzie wykluczoną z życia społecznego.

Uszczerbek na zdrowiu powódki ustalony w toku postępowania przez biegłego sądowego wynosi 20%. W ocenie Sądu kwotą adekwatną do stopnia odniesionych przez powódkę obrażeń, długości trwania ich następstw i aktualnych warunków ekonomicznych panujących w kraju jest żądana przez nią kwota 40.000 złotych. Na skutek zdarzenia powódka poniosła uszczerbek na zdrowiu zarówno w sferze fizycznej jak i psychicznej, doznane obrażenia uniemożliwiły jej przez znaczny czas normalne funkcjonowanie i wykonywanie codziennych czynności. Na skutek upadku powódka doznała wielu ograniczeń w swoich fizycznych możliwościach.

Uwzględniając powództwo Sąd miał też na względzie, że zadośćuczynienie ze względu na swój charakter kompensacyjny musi przedstawiać jakąś ekonomicznie odczuwalną wartość, której wysokość musi być utrzymana w granicach odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Powyższym kryteriom, zdaniem Sądu, odpowiada zadośćuczynienie dla powódki w kwocie 40.000 złotych.

Odnośnie żądania zasądzenia odszkodowania Sąd na podstawie art. 444 § 1 k.c. uwzględnił je w całości. Zgromadzony w sprawie materiał dowodowy w postaci faktur VAT, kart zabiegów i karty informacyjnej z leczenia w (...) SA w P. w ocenie Sądu stanowią wystarczająca podstawę do uznania, że gdyby nie zdarzenie i skutki z nim związane powódka nie byłaby zmuszona do ponoszenia kosztów leczenia usprawniającego.

Mając powyższe na uwadze Sąd, na podstawie art. 445 § 1 k.c. i 444 § 1 k.c., zasądził od strony pozwanej na rzecz powódki żądaną kwotę - łącznie 43.298,00 zł wraz z odsetkami ustawowymi od poszczególnych kwot od dat ich wymagalności prawidłowo określonych przez powódkę.

O kosztach postępowania orzeczono na zasadzie wyrażonej w art. 98 k.p.c. mając na uwadze, że roszczenie powoda zostało uwzględnione w całości.-

Joanna Nierzewska-Sosa

Z./ 1. O.. w rep.

2. Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć

pełnomocnikom stron.

3. K.. 14 dni.