Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Złotoryi

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 21 października 2016 roku

Sąd Rejonowy w Złotoryi I Wydział Cywilny

w składzie następującym :

Przewodniczący : SSR Monika Lewoc

Protokolant : st. sekr. sądowy Ewa Imielińska

po rozpoznaniu w dniu 21 października 2016 roku w Złotoryi

na rozprawie sprawy

z powództwa A. P.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej
w W.

I.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda A. P. kwotę 2.712,99 (dwa tysiące siedemset dwanaście złotych dziewięćdziesiąt dziewięć groszy) złotych wraz z odsetkami ustawowymi od dnia
13 września 2014 roku do dnia zapłaty;

II.  dalej idące powództwo oddala;

III.  zasądza od strony pozwanej (...) Spółki Akcyjnej w W. na rzecz powoda A. P. kwotę 731,85 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje uiścić na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego
w Z.):

- powodowi A. P. kwotę 245,19 złotych,

- stronie pozwanej (...) Spółce Akcyjnej w W. kwotę 274,26 złotych

tytułem nieuiszczonych wydatków na opinie biegłych sądowych.

Sygn. akt I C 254/15

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować wyrok w repertorium C;

2.  kal. 21 dni;

3.  po prawomocności założyć kartę dłużnika;

Dnia 21 października 2016 r. Sędzia

Sygn. akt I C 254/15

UZASADNIENIE

Powód A. P. w pozwie skierowanym przeciwko (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. domagał się zapłaty kwoty 5140 złotych z odsetkami ustawowymi od dnia 13 września 2014 roku do dnia zapłaty i zwrotu kosztów procesu, w tym zwrotu kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz opłaty skarbowej od pełnomocnictwa.

W uzasadnieniu pozwu powód wskazał, że w dniu 20 maja 2014 roku doszło do wypadku komunikacyjnego w Z. na skrzyżowaniu ulicy (...) zalewem, w wyniku którego został poszkodowany powód jako kierujący pojazdem. Strona pozwana przyjęła odpowiedzialność za szkodę i przyznała powodowi w dniu 12 grudnia 2014 roku kwotę 1500 złotych z tytułu zadośćuczynienia oraz 114,61 złotych z tytułu zwrotu kosztów leczenia, kwotę 254,21 złotych z tytułu utraconych zarobków i kwotę 70 złotych tytułem odszkodowania za zniszczone rzeczy osobiste. W wyniku wypadku powód doznał obrażeń ciała w postaci skręcenia kręgosłupa szyjnego i stłuczenia klatki piersiowej po stronie lewej. Następnie u powoda stwierdzono stłuczenie ściany brzucha i zalecono konsultację chirurgiczną. Powód wielokrotnie korzystał z porady chirurga, neurologa i ortopedy, został też skierowany na rehabilitację. Powód korzystał także z indywidualnej terapii z uwagi na stan psychiczny po wypadku. Skutki wypadku utrzymują się także dotychczas w postaci bólu kręgosłupa i głowy, powód stale korzysta z zalecanych zabiegów rehabilitacyjnych.

W odpowiedzi na pozew strona pozwana (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Na uzasadnienie swojego stanowiska wskazała, że kwestionuje roszczenie co do wysokości, ponieważ przyznana powodowi kwota zadośćuczynienia w postępowaniu likwidacyjnym jest wystarczająca i adekwatna do doznanej krzywdy, zaś wysokość ewentualnego uszczerbku na zdrowiu nie może być jedynym kryterium oceny rozmiarów krzywdy. Strona pozwana podała, że doznane przez powoda urazy nie mają trwałych następstw, a żądanie zwrotu kosztów za fizykoterapię jest niezasadne, ponieważ powód mógł odbywać zabiegi w ramach NFZ.

Pismem z dnia 08 lipca 2016 roku (data wpływu 12.07.2016r.) powód A. P. zmienił żądanie pozwu w ten sposób, że cofnął żądanie o kwotę 72,99 złotych tytułem zapłaty zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, jednocześnie rozszerzając żądanie zapłaty odszkodowania o kwotę 72,99 złotych, tym samym domagając się kwoty 4927,01 złotych tytułem zadośćuczynienia i kwoty 212,99 złotych tytułem odszkodowania z odsetkami ustawowymi od dnia 13 września 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 20 maja 2014 roku w Z. na skrzyżowaniu ulicy (...) zalewem pojazd kierowany przez powoda A. P. został uderzony przez inny pojazd marki F. o nr rej. (...), kierowany przez K. B., który wymusił pierwszeństwo przejazdu. W czasie zdarzenia powód był zapięty pasami, jechał z prędkością około 30-40 km/h. W wyniku uderzenia, pasy w pojeździe powoda rozerwały się, powód uderzył głową w kierownicę, bolały go również szyja i nogi, a potem zaczął odczuwać bóle brzucha. Wezwana na miejsce zdarzenia Policja od razu stwierdziła winę kierujący samochodem marki F. i ukarała go mandatem karnym. Powód został przewieziony do szpitala w Z., otrzymał od razu ketonal, zostało również wykonane zdjęcie RTG. Z uwagi na odczuwane bóle brzucha powód został zawieziony do szpitala w L. z powodu podejrzenia uszkodzenia śledziony. Powód do dnia 03 czerwca 2014 roku przebywał na zwolnieniu lekarskim. Od dnia wypadku przez cztery tygodnie powód nosił kołnierz ortopedyczny. Powód nadal korzystał z konsultacji lekarzy ortopedy, neurologa i chirurga.

Dowód: akta szkody nr (...),

kopia karty informacyjnej leczenia szpitalnego k. 15,

kopia karty informacyjnej (...) k. 16,

kopia wyniku badania (...) k. 17,

kopia notatki informacyjnej o zdarzeniu drogowym k. 18,

kopia zwolnienia lekarskiego k. 19,

kopia faktury VAT z dnia 15 lipca 2014 r. k. 20,

kopia opinii lekarskiej k. 21,

kopia karty historii choroby k. 22,

kopia wyniku badania (...) k. 23,

kopia zaświadczenia o wynagrodzeniu k. 24,

kopie zaświadczenia lekarskiego k. 14,

kopia paragonów fiskalnych k. 12,

kopia dokumentacji z przychodni (...) k. 52-55,

kopia dokumentacji z (...) w L. k. 57-68,

zeznania powoda A. P. nagranie z dnia 18.03.2015r., 00:14:28-00:21:46, k. 89-90.

W wyniku zdarzenia u powoda rozpoznano uraz kręgosłupa szyjnego, stłuczenia (zasinienia) obu podudzi, klatki piersiowej i brzucha. Po wypadku wystąpiły bóle głowy, okresowe bóle karku, ograniczenia obracania szyi na boki, okresowe drętwienie, cierpnięcie i mrowienie rąk, szybsze męczenie się kończyn górnych. Wypadek i stwierdzone urazy nie spowodowały trwałego ani długotrwałego uszczerbku na zdrowiu (0%) pod względem chirurgicznym i ortopedycznym (wg punktu 89a załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku).

Dowód: opinia biegłego sądowego J. S. k. 97 i odwrót,

opinia ustna uzupełniająca biegłego J. S. k. 124 odwrót.

Ze względu na stan po urazie kręgosłupa szyjnego, pourazowy zespół korzeniowy szyjny i zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego o niewielkim nasileniu u powoda stwierdzono 2 % długotrwały uszczerbek na zdrowiu w zakresie neurologicznym wg pozycji 94a załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 18 grudnia 2002 roku. Uraz kręgosłupa jakiego doznał powód jest typowym urazem odnoszonym w wyniku wypadku komunikacyjnego. Postępowanie polega na działaniach diagnostycznych i leczniczych. W postępowaniu leczniczym istotne jest czasowe odciążenie kręgosłupa szyjnego przez zastosowanie kołnierza ortopedycznego, leczenie farmakologiczne, , szybko wdrożone zabiegi fizykalno-rehabilitacyjne. Leczenie powoda, zabiegi, jakie wdrożył były poprawne. Wszystkie dolegliwości powoda w zakresie kręgosłupa szyjnego z promieniowaniem do kończyny górnej lewej wydają się związane z wypadkiem z dnia 20 maja 2014 roku, który nałożył się na istniejące zmiany w zakresie kręgosłupa szyjnego, do wypadku nie dające żadnych objawów. Rokowania co do pełnego powrotu do zdrowia są pomyślne, wszelkie działania powoda w zakresie wizyt lekarskich oraz leczenie rehabilitacyjne były związane z wypadkiem i są w pełni uzasadnione, zabiegi były konieczne do wdrożenia bardzo szybko, bez oczekiwania na kolejność wynikająca z finansowania zabiegów przez NFZ.

Dowód: opinia biegłej J. W. (1) k. 159-166,

kopia skierowania na fizjoterapię z dnia 13.11.2015r. k. 130 i odwrót,

kopia wyniku badania z dnia 26.-2.2012r. k. 131,

kopia wyniku badania diagnostycznego z dnia 13.08.2010 r. k. 132,

kopia faktury VAT z dnia 17.06.2016. na kwotę 72,99 złotych k. 152,

kopia informacji dla lekarza kierującego k. 153,

kopia skierowania na fizjoterapię k. 154-155,

kopia recepty k. 158,

kopia skierowania na fizjoterapię z 27.06.2016r. k. 196,

Powód, obecnie 33 –latek, po wypadku nadal jeździ samochodem, tym bardziej że pracuje zawodowo w L. jako psycholog w (...) Ośrodku (...)-Pedagogicznego w L.. Powód nadal odczuwa dolegliwości bólowe spowodowane wypadkiem, systematycznie korzysta z zabiegów rehabilitacyjnych. Po wypadku powód mógł wykonywać czynności życia codziennego, ale z powodu odczuwanego bólu, sprawiały mu one trudności.

Dowód: zeznania powoda A. P. nagranie z dnia 18.03.2015r., 00:26:31-00:34:54 k. 90.

Powód w dniu 12 sierpnia 2014 roku zawiadomił stronę pozwaną o powstaniu szkody na osobie z żądaniem zapłaty zadośćuczynienia za krzywdę oraz zwrotu poniesionych kosztów leczenia, utraconego zarobku i strat materialnych. Strona pozwana przyznała powodowi łącznie kwotę 1938,82 złotych, w tym kwotę 1500 złotych z tytułu zadośćuczynienia oraz 114,61 złotych z tytułu zwrotu kosztów leczenia, kwotę 254,21 złotych z tytułu utraconych zarobków i kwotę 70 złotych tytułem odszkodowania za zniszczone rzeczy osobiste. Mimo odwołania powoda, strona pozwana podtrzymała swoje stanowisko w całości. Powód poniósł dodatkowo koszty leczenia w łącznej kwocie 212,99 złotych (w związku z odbytą terapią indywidualną oraz na zakup przepisanych lekarstw).

Dowód: akta szkody nr (...),

kopia faktury VAT z dnia 17.06.2016. na kwotę 72,99 złotych k. 152,

kopia informacji dla lekarza kierującego k. 153,

kopia rachunku nr (...) k. 26.

Przy tak ustalonym stanie faktycznym Sąd uznał, że powództwo w części zasługuje na uwzględnienie.

W niniejszej sprawie sporne wyłącznie były okoliczności dotyczące wysokości ewentualnego zadośćuczynienia oraz dopłaty do odszkodowania. Strona pozwana (...) Spółka Akcyjna w W. nie kwestionowała bowiem swojej odpowiedzialności za skutki zdarzenia z dnia 20 maja 2014 roku, wskazała jedynie, że wypłacone w toku postępowania likwidacyjnego świadczenia były adekwatne do stopnia krzywdy powoda A. P., a ewentualna dopłata do zadośćuczynienia byłaby świadczeniem wygórowanym.

Jednocześnie Sąd dokonał ustalenia stanu faktycznego na podstawie dowodów zawnioskowanych przez strony, w tym przesłuchania powoda, i wszystkie te dowody uznał za wiarygodne, spójne, logiczne i dające możliwość merytorycznej oceny żądania powoda. Istotnym dowodem w sprawie okazała się również opinia biegłej sądowej J. W. (1), lekarza neurologa, która w sposób nie budzący zastrzeżeń oceniła skutki wypadku na zdrowiu powoda i określiła procentowy uszczerbek na zdrowiu, który w sprawach o zadośćuczynienie ma wprawdzie charakter pomocniczy, jednak pozwala określić rozmiar skutków zdarzenia i dać wyobrażenie o krzywdzie, jaką odczuwał i nadal odczuwa powód. Sąd zwrócił również uwagę, że strona pozwana nie wniosła zastrzeżeń do opinii tego biegłego sądowego, zatem biorąc pod uwagę wszystkie okoliczności sprawy, Sąd uznał wnioski z opinii biegłego sądowego za przyznane przez stronę pozwaną (art. 230 kpc).

Ponadto przy ocenie skutków zdarzenia na zdrowiu powoda pod względem chirurgiczno-ortopedycznym Sąd, oprócz całej zgromadzonej dokumentacji lekarskiej powoda, wziął pod uwagę opinię pisemną oraz ustną uzupełniającą biegłego sądowego J. S., który uznał, że wypadek z dnia 20 maja 2014 roku nie spowodował długotrwałego uszczerbku na zdrowiu powoda. Biegły w sposób szczegółowy uzasadnił swoje stanowisko i podał, że żadne zmiany kręgosłupa szyjnego w postaci ograniczenia ruchomości nie mają miejsca, mimo okresowo odczuwanego bólu tego odcinka kręgosłupa przy zginaniu i rotacji. Biorąc pod uwagę przebieg zdarzenia, a w szczególności fakt prędkości, z jaką jechał powód, miejsce, w którym doszło do wypadku (prędkość pojazdów na tym odcinku jest stosunkowo nieduża, z powodu sporego natężenia ruchu drogowego i licznych skrzyżowań), należy uznać, że wyniki opinii biegłego, a przede wszystkim same urazy powoda nie należały do szczególnie poważnych. Z tych względów opinia tego biegłego była również pomocna przy ocenie żądania powoda w zakresie zadośćuczynienia.

Odnosząc się więc do żądania zadośćuczynienia w zakresie jego wysokości, które zostało ocenione przez stronę pozwaną jako wygórowane (bez szerszego uzasadnienia) należy przytoczyć poniższe rozważania.

W orzecznictwie sądów powszechnych podkreśla się, że zadośćuczynienie pieniężne, którego podstawę prawną wskazuje art. 445 § 1 kc, ma na celu naprawienie krzywd niematerialnych, trudno wymiernych i zakres świadczenia osoby odpowiedzialnej za szkodę zależeć powinien zawsze od indywidualnego przypadku. Przy wymiarze zadośćuczynienia kładzie się nacisk przede wszystkim na kompensacyjny charakter tego świadczenia i przyjmuje, że rekompensata materialna nie może stanowić sumy symbolicznej, lecz musi przedstawiać dla poszkodowanego ekonomicznie odczuwalną wartość (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 marca 2006r., IV CSK 80/05, Biul. SN 2006/6/ poz.8, wyrok Sądu Najwyższego z 29 września 2001 r. III CKN 427/2000). Z drugiej jednak strony przyjmowane jest zapatrywanie, zgodnie z którym przy uwzględnieniu krzywdy osoby poszkodowanej wysokość przyznanego zadośćuczynienia powinna być utrzymana w rozsądnych granicach, odpowiadających aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 czerwca 1965 r. I PR 203/65 OSPiKA 1966/4 poz. 92). Najbardziej odpowiednim punktem odniesienia dla tego kryterium powinien być natomiast poziom życia osoby, której przysługuje świadczenie, gdyż to jej stopa życiowa rzutować będzie na rodzaj wydatków konsumpcyjnych mogących zrównoważyć doznane cierpienia, zaś oceniając rozmiar doznanej krzywdy trzeba wziąć pod rozwagę całokształt okoliczności, w tym rodzaj doznanych przez poszkodowanego obrażeń i rozmiar związanych z nimi cierpień fizycznych i psychicznych, ich nasilenie i czas trwania, nieodwracalność następstw wypadku, kalectwo i jego stopień, oszpecenie, rodzaj wykonywanej pracy, szanse na przyszłość, wiek poszkodowanego, poczucie nieprzydatności społecznej, bezradność życiową, konieczność korzystania ze wsparcia bliskich oraz inne czynniki podobnej natury (zob. wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 20 stycznia 2014r., I ACa 763/13, Lex nr 1428063 oraz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 maja 2008r. 2008 r. II CSK 78/08, Lex nr 420389).

Rozmiar krzywdy, jakiej doznał powód w związku z wypadkiem drogowym ustalony z udziałem biegłego sądowego z zakresu chirurgii i ortopedii J. S. i w zakresie neurologii J. W. (2) pozwolił ustalić, że świadczenie w kwocie 4000 złotych będzie w całości uwzględniać kompensacyjny cel zadośćuczynienia. Wskazana biegła sądowa w badaniu neurologicznym potwierdziła stan po urazie kręgosłupa szyjnego, pourazowy zespół korzeniowy szyjny i zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego o niewielkim nasileniu (pkt 94a załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 08 grudnia 2002 roku w sprawie szczegółowych zasad orzekania o stałym lub długotrwałym uszczerbku na zdrowiu, trybu postępowania przy ustalaniu tego uszczerbku oraz postępowania o wypłatę jednorazowego odszkodowania Dz. U. t.j. z 2013r. poz. 954)). Ustalony uraz biegła zaliczyła do kategorii uszczerbków długotrwałych, a choć leczenie powoda jest zakończone, to wymagane jest przyjmowanie przez niego środków przeciwbólowych oraz zalecana jest fizjoterapia. Jednocześnie biegła wskazała, że na skutek wypadku powód może odczuwać także w przyszłości dolegliwości bólowe, które będą nakładać się na istniejące lekkie zmiany zwyrodnieniowe kręgosłupa szyjnego.

Na uwagę zasługuje również okoliczność, że aktualnie, po niemal półtora roku od zdarzenia u powoda nadal występują dolegliwości bólowe związane ze zdarzeniem. Dla osoby w wieku powoda ograniczenia ruchomości kręgosłupa, drętwienie ręki i części szyi i twarzy może być odczuwane jako szczególnie uciążliwe. Skutki niegroźnego wypadku okazały się dla powoda znacznie poważniejsze niż wynikało to z przebiegu wypadku, o czym można było się przekonać w wyniku bezpośredniego przesłuchania powoda, który w sposób przekonywujący i wiarygodny przedstawił ograniczenia i uciążliwości, jakie w związku z wypadkiem miały miejsce w jego życiu. Na tej podstawie Sąd uznał, że krzywda, jakiej doznał powód jest znaczna w większym stopniu niż to oceniła strona pozwana.

Biorąc pod rozwagę ujemne następstwa urazu doznanego przez powoda w wypadku, z którym wiązały się cierpienia fizyczne i psychiczne, jak ból i inne dolegliwości związane z dysfunkcją ciała oraz negatywne uczucia towarzyszące cierpieniom fizycznym, Sąd wyszedł z przekonania, że odpowiednią sumą zadośćuczynienia będzie kwota 4000 złotych, na poczet której zaliczył dotychczas wypłacone zadośćuczynienie w wysokości 1500 złotych. Przy ocenie dopłaty do zadośćuczynienia Sąd wziął pod uwagę, że powód jest osobą czynną zawodowo, a wypadek z dnia 20 maja 2014 roku miał wpływ na jego aktywność życiową, ponieważ powód obecnie odczuwa negatywne skutki wypadku tak na zdrowiu fizycznym, jak też i psychicznym, regularnie też korzysta z zabiegów rehabilitacyjnych, na co przedstawił liczne dowody. Powód nie zbagatelizował doznanego urazu, stara się robić wszystko, aby doprowadzić do pełnego wyzdrowienia i zminimalizować ujemne następstwa zdarzenia, zwłaszcza że mają wpływ na jego pracę jako pracownika umysłowego. W tej sytuacji uwzględnienie żądania powoda w części pozwoli zaspokoić jego poczucie krzywdy związanej z wypadkiem i co najmniej częściowo powetować czas przeznaczony na rehabilitację. Przyznane w takiej wysokości świadczenie nie jest równocześnie świadczeniem wygórowanym, biorąc pod długotrwałość stwierdzonego uszczerbku na zdrowiu i znaczenie doznanych urazów dla aktywności życiowej powoda, młodego człowieka, na początku kariery zawodowej, co wyżej uzasadniono szczegółowo.

Natomiast w zakresie żądania odszkodowania Sąd uznał, na podstawie szczegółowo uzasadnionych wniosków opinii bieglej J. W. (1), że poniesione koszty na terapię indywidualną oraz zakup przepisanych lekarstw na łączną kwotę 212,99 złotych pozostają w adekwatnym związku przyczynowym z wypadkiem i powinny zostać zwrócone przez stronę pozwaną. Skutki zdarzenia miały znaczenie dla zdrowia psychicznego powoda, terapia mogła pozwolić powodowi zrozumieć swój udział w zdarzeniu i ocenić swoje działania, zatem była konieczna do przywrócenia dobrostanu psychicznego. Natomiast zakupione lekarstwa pozostawały w związku z zaleceniem lekarza w wyniku kontroli stanu zdrowia powoda po wypadku.

W związku z powyższym Sąd na podstawie art. 445 § 1 kc w zw. z art. 444 § 1 kc i art. 481 § 1 i 2 kc uwzględnił żądanie powoda w zakresie dopłaty do zadośćuczynienia w części oraz w całości w zakresie odszkodowania i zasądził na jego rzecz od strony pozwanej kwotę 2712,99 złotych z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 13 września 2014 roku, jak w punkcie I i II wyroku, oddalając dalej idące powództwo jako nieuzasadnione okolicznościami sprawy.

Należy zwrócić uwagę na okoliczność, że zobowiązanie zakładu ubezpieczeń do zapłaty zadośćuczynienia pieniężnego ma charakter bezterminowy, stąd też o jego przekształceniu w zobowiązanie terminowe decyduje każdorazowo wierzyciel przez wezwania dłużnika do jego wykonania (art. 455 kc). W sytuacji, gdy dłużnik nie spełnienia wymaganego świadczenia w terminie, pozostaje w opóźnieniu i od tego dnia wierzyciel uprawniony jest do żądania poza świadczeniem głównym zapłaty odsetek ustawowych za opóźnienie w jego spełnieniu – art. 481 § 1 i 2 kc. Powód w postępowaniu likwidacyjnym, pismem z dnia 12 sierpnia 2014 roku zgłosił szkodę i wezwał do wypłaty zadośćuczynienia i odszkodowania. Zatem żądanie odsetek ustawowych od dnia 13 września 2014 roku, w świetle okoliczności sprawy, iż strona pozwana już do tego czasu powinna przeprowadzić własne postępowanie likwidacyjne i wydać w sprawie decyzję, spełnia wymagania art. 455 kc. Należy też podkreślić, że w niniejszej sprawie biegły sądowy nie stwierdził nowego uszczerbku ani nie oceniał dalszego procesu leczenia, dysponował tą samą dokumentacją, którą posiadała strona pozwana i gdyby strona pozwana ją rzetelnie oceniła, pozwoliłoby to na wypłatę zadośćuczynienia w pełnej wysokości już w 2014 roku, w toku postępowania likwidacyjnego.

O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 100 kpc, to jest stosunkowo rozdzielając koszty procesu stosownie do wyniku sprawy. Sąd nałożył na stronę pozwaną obowiązek zwrotu kosztów procesu w wysokości 731,85 złotych na rzecz powoda. Powód wygrał sprawę w 52,8% i poniósł koszty procesu w wysokości 2474,00 złotych, na które składała się opłata od pozwu w kwocie 257 złotych, wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 1200 złotych, liczone stosownie do § 6 pkt 4 w zw. z § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu (Dz. U. z 2012r. poz. 490) z opłatą skarbową od pełnomocnictwa w kwocie 17 złotych oraz kwota 1000 złotych jako wydatki na opinie biegłych. Powód obronił się z żądaniem co do 52,8% (uzasadnione koszty dochodzenia praw zatem to kwota 1306,27 złotych), a uzasadnione koszty obrony strony pozwanej to kwota 574,42 złotych (47,2 % z kwoty 1217 złotych). Obie wierzytelności podlegają potrąceniu do wysokości wierzytelności niższej i pozostaje kwota 731,85 złotych do zapłaty na rzecz powoda. Strona pozwana jako przegrywająca sprawę, oprócz zwrotu kosztów procesu przeciwnikowi, pozostaje ponadto przy swoich kosztach, jakie w związku ze sprawą poniosła. W tej sytuacji Sąd orzekł jak w punkcie III wyroku.

Na podstawie art. 113 ust. 1 w zw. z art. 83 ust.2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010r. Nr 90, poz. 594 ze zm.) i art. 100 kpc Sąd obciążył obie strony, w stosunku w jakim sobie uległy nieuiszczonymi dotychczas kosztami opinii biegłych sądowych, i nakazał stronie pozwanej dopłacić kwotę 274,26 złotych, zaś powodowi kwotę –245,19 złotych na rzecz Skarbu Państwa (kasa Sądu Rejonowego w Złotoryi), jak w pkt IV wyroku. Wydatki w tej sprawie wyniosły kwotę 1519,45 złotych (oprócz opinii biegłego należy doliczyć kwotę 10,90 złotych za kserokopię dokumentacji lekarskiej). Powód pokrył wydatki do kwoty 1000 złotych, zatem 519,45 złotych pozostawało do podziału między strony, jak wyżej.

Sygn. akt I C 254/15

ZARZĄDZENIE

1.  odnotować uzasadnienie w kontrolce,

2.  odpis wyroku z uzasadnieniem doręczyć:

- pełnomocnikowi powoda adw. M. K.,

- pełnomocnikowi strony pozwanej r.pr. B. P.,

3. kal. 14 dni.

07 listopada 2016 roku